Blog Archive

Followers

Wednesday, December 27, 2017

Marrakerst

24 december vlogen we naar Marrakech met ons vieren. 3 nachtjes; langer wilde Jilllis niet wegens zijn tentamens die 2 januari gaan beginnen en ik heb ook mijn eerste grote darm-tentamen op 6 januari.
We kwamen om 19 uur in ons hotel aan, en we besloten niet naar het Europese kerstdiner in ons hotel te gaan maar naar het kerstdiner in een naastgelegen restaurant dat Marrokaans eten serveerde. Jillis wilde niet mee; hij zag meer in roomservice en nog een paar uur studeren op zijn kamer.
Eer dat we in het restaurant zaten was het al over achten; Nederlandse tijd 9 uur 's avonds dus we rammelden allemaal van de honger. Het restaurant was nog bijna leeg maar terwijl wij aanvielen op heerlijk Marokkaans eten begonnen meer gasten binnen te druppelen. Om 10 uur, toen we klaar waren, was het bijna vol en begon het entertainment goed op gang te komen; hoogste tijd om af te taaien!

De volgende ochtend na een lekker ontbijt buffet besloten we met een taxi een deel van de toeristische attracties van Marrakech af te struinen. Jillis wilde studeren; Peter had nog hoop dat hij met z'n Portugese lessen naast Jillis mocht gaan zitten, maar Jillis zei dat hij liever 's middags een studeermaatje had dus ging Peter ook mee.

Als eerste naar Jardin Majorelle. Een tuin vol cactussen uit de hele wereld, bamboe en palmen. Het was heel aardig. In de vorige eeuw raakte de tuin in verval maar de Franse schilder Yves Saint Laurent heeft het opgeknapt en nu is het een top attractie. We wandelden er rustig doorheen, maakten een paar foto's en besloten het Berber museum en het museum van Saint Laurent voor een ander leven te bewaren.


De tuin had een paar water fonteinen en er stonden een paar knal blauwe gebouwen en thee schenkerij.


Hierna bracht de taxi chauffeur ons naar de Palmeraie. Hij was lichtelijk teleurgesteld dat we geen ritje op een dromedaris wilden maken, maar liepen zelf een rondje door het oeroude palmenbos (hoewel bos een wat optimistisch woord is);




Hierna door naar Palais de la Bahia.
Een enorm paleis, compleet leeg en net zoveel toeristen als mozaik tegeltjes.



Daarna door de souks. Hoop kruiden, (olie)lampen, lappen, prullaria en vooral; koelkastmagneten. We dronken er een kopje mintthee en we zaten even lekker in het zonnetje.


Daarna nog een stop bij de grootste moskee van Marrakech; Koutoubia. We mochten als niet-moslim niet het gebouw in dus liepen we even door de tuin;



Daarna was Peters toerische tax bereikt, maar we reden nog even langs Ville Nouvelle; het nieuwe gedeelte van de stad. Peter had mazzel; Lilith en ik zagen niets wat we nog even van dichtbij wilden inspecteren dus we reden terug naar het hotel voor een late lunch.

De middag lagen we een beetje in de zon, en 's avonds wilden we ons kerstdiner in een restaurantje rond het beroemde Place Jeema El Fna gaan eten. Maar het was moeilijk een taxi te krijgen, en toen we er eindelijk eentje hadden bleek dat de kleine gele taxies maar 3 passagiers mochten vervoeren en de grotere waren bomvol afgeladen. Niemand behalve ik wilde lopen (25 minuten) en we bekeken nog wat restaurants rond het hotel, maar de meeste waren koud en kaal dus eindigden we in het Italiaanse restaurant in het hotel, waar we toch nog een heel aardige maaltijd bij elkaar sprokkelden, al was het geen kerstdiner.

Hierna eindigden we op de kamer van de kinderen met een fles gin en tonic, en keken naar de tv (home alone) wat mij niet kon boeien dus ik taaide af.


De volgende ochtend wilden we een toertje in de omgeving maken. Er waren diverse mogelijkheden voor een dagtripje, en op aanraden van de taxi chauffeur kozen we voor Shidi Ghanem, een dorpje tussen de 3 hoogste bergen van Marocco, in het Atlas gebergte, waar je een wandeling naar de '7 watervallen' kon maken. Nou komen de watervallen nog net mijn neus niet uit, maar ik wilde ook niet de hele dag in de auto zitten naar Quarzazak, een woestijnstad. Dus het werd de watervallen, en het was nog erg leuk ook! Peter en Jillis wilden niet mee, maar Lilith gelukkig wel, en we maakten een paar stopjes onderweg voor foto's, potteries en art shopjes.


Ook kregen we nog een uitgebreide rondleiding in een fabriekje waar ze producten uit argan noten maakten. Olie, notenboter, en allerlei cosmetica.
Het was leuk om te zien en we mochten smeren en proeven wat we maar wilden;


Uiteindelijk bereikten we Sidi Ghanem, en kregen we een gids die ons over een nogal gladde klautertocht naar de waterval loodste. Onderweg kon je weer van alles kopen (leer, stenen, zilver, tapijten) en vonden de openbare koelkast (voor cola en sinaasappelen) het allerleukste;


Het ijskoude bergwater hield alles zelfs in de tropische zomers koel mbv een slim sprinkel-systeem.

We moesten een paar bruggetjes over, laddertjes op, en vooral heel veel klimmen en toen waren we dus bij de '7' watervallen. Het was een miezerig waterpartijtje, een paar keer onderbroken waardoor ze denk ik op het getal 7 uit waren gekomen.
Maar de tocht erheen was zo leuk, en ging terug via een andere weg zodat je geen smalle, gladde stenen met andere toeristen hoefde te delen. (hooguit met een paar wilde geiten en apen)




Halverwege de afdaling bood de aardige gids nog aan een foto van ons te maken;


En daarna waren we na dik een uur in de frisse buitenlucht terug bij Sidi Ghanem waar we aan een watertje van een heerlijke Tajine maaltijd in het zonnetje hebben genoten.



Tegen 4 uur waren we weer thuis en om het taxi probleem van de avond te voorkomen, zou onze taxichauffeur met grote auto ons om 6 uur komen ophalen.
We reden toen naar het grote plein, keken eens rond, werden simpel van al het gezeur, vooral de schapenkop restaurantjes hadden bijzonder hardnekkige verkopers. Dus liepen we terug naar het restaurantje dat de taxichauffeur had aangeraden, en aten daar weer eens een potje Tahine met lam.

Thuis aan de gin tonic voor Home Alone (en ik ben met dit blog begonnen).



Ons laatste ontbijtje achter de kiezen; even een foto (nog met dikke truien aan; die kunnen straks pas uit) aan het zwembad.

Daarna wilde ik nog even een wandeling maken. Ik keek op de kaart en zag dat ik de El Badi paleis-ruïne nog niet gezien had. Er lagen ook enkele Joodse en koningen begraafplaatsen omheen, op 25 minuten lopen, dus ik ging alleen op pad. 

Een heerlijke wandeling in fris weertje met stralende zon was geen straf. Ik kwam bij de ingang van de kasbah nog een prachtige poort tegen met broedende ooievaars. Ik dwaalde wat door de rode kasbah en vond wel de paleisruïne, maar niet de begraafplaatsen. Omdat ik toch niet wist of ik daar mocht komen, bekeek ik de reusachtige ruïne en daarna was het tijd om terug te gaan. We bestelden nog even roomservice en daarna was het inpakken en wegwezen... terug naar Nederland!



de kasbah




overal broedende ooievaars op de dakranden


op een dakterras overzicht over de binnenplaats van het paleis



                                                                    .

Tuesday, December 26, 2017

17-11-17; uitreiking bachelor diploma van Lilith

Hoewel Lilith al in juni wist dat ze haar bachelor 'International Business Administration' had gehaald, was de uitreiking pas in november;






Met haar studiegenoten (boven) en met opa en oma van der Hulst (onder) die ook op deze uitreiking erbij waren! Wel bijzonder hoor!



Het gooien van de graduation cap in de lucht. (Lilith ter hoogte van de witte pilaar rechts met haar hand in de lucht).
Na afloop gingen we met 4 vriendinnen, hun ouders, broers, zussen en vriendjes uit eten.

En nu?
Is Lilith bezig met een bestuursjaar EN begonnen aan haar master 'Business Information Management'. Over de master wil ze 2 jaar gaan doen. 


Het team van SOLVE consulting Rotterdam.

Monday, September 11, 2017

Propadeuse uitreiking van Jillis



Woensdag, 6 september kregen 700 eerste jaars rechten studenten hun propadeuse uitgereikt in een grote, lege kerk in Leiden.
Elke student mocht 2 mensen mee nemen, en omdat Peter in Brazilië is, ging Lilith heel graag mee. Het duurde nogal een tijdje voor iedereen zat, dus het programma begon al met een kwartier vertraging.

Ik moet zeggen; ze hebben er werk van gemaakt. Toen de hoogleraren, in vol ornaat, binnen kwamen moest iedereen staan en 'Lo Vivat' (tekst werd geleverd) mee zingen. Daarna was het eigenlijk een uur de diverse onderdelen 'uitzitten'. 


De één sprak wat vlotter dan de ander, maar het was een lange zit. Er waren ongeveer 15 cum laude geslaagden; de beste had een gemiddelde van ruim een 9. 
Toen alle prijzen uitgereikt waren, werd er een groepsfoto gemaakt. Jillis is in het midden van de gele cirkel; alleen zijn voorhoofd en wenkbrauwen zijn te zien;


Daarna was er een hapje en een drankje en mochten de studenten hun papiertje gaan afhalen;



Nog even op de foto met Lilith;


Jillis kwam steeds meer op dreef tijdens het eerste jaar. onvoldoendes in november; zessen in januari; zevens in maart en de achten zijn van mei.
Ik neem mijn petje voor hem af. Geweldige inhaalslag, keurige lijst en zowel met de studie als met de stad Leiden is Jillis helemaal tevreden over.
Hij heeft deze zomer stage gelopen bij een fiscalisten bureau van een nicht en neef van Peter; en dat beviel aan weerskanten zodanig dat hij er nu een baan heeft voor gemiddeld 1 à 2 dagen per week (en 0 in zijn examenweken).

Na de uitreiking nodigde ik mijn kinderen uit om mee uit eten te gaan; maar Jillis had alleen tijd voor een snack en kop koffie; er was nog een hoorcollege van 17 - 19 uur. Lilith gaf aan dat een hoorcollege toch niet verplicht was, maar Jillis keek echt bedenkelijk en wilde er graag heen!! Nou... natuurlijk doen!

Ik ben echt trots op mijn zoon!!



Sunday, August 13, 2017

Hippocrates Health Instituut (HHI)


luxe villa's rond een meer

Het Hippocrates Health instituut, West Palm Beach in Florida, is het meest vooraanstaande gezondheidsinstituut ter wereld. Het bestaat zo'n 60 jaar, en in de loop van de tijd is het geworden tot wat het nu is. De meesten van jullie weten wel dat ik graag elk jaar een detox doe; thuis of intern. Ik doe nooit dezelfde want ik wil heel graag van alles leren en uitproberen.

De reden waarom ik nu voor het HHI heb gekozen is dat ik er regelmatig in boeken stukjes over tegen kwam, ik 2 boeken van de directeur heb gelezen en een boek van een Nederlandse vrouw die er 3 weken geweest was. Bij elk boek werd ik steeds nieuwsgieriger en na overleg met Peter besloot ik in augustus te gaan; niet de meest ideale maand maar het komend schooljaar heb ik geen 3 aaneengesloten weken meer vrij. Dus dan maar NU.

Er komen heel veel mensen naar HHI met de meest uiteenlopende ziektes, (veel (ex)kankerpatiënten) en de laatste jaren ook mensen die net als ik hun gezondheid willen optimaliseren en vooral een hele hoop willen leren. 
Hun dieet is gebaseerd op raw food; ik vind dat een beetje overdreven en zeker in de winter niet lekker, en ook heb ik mijn bedenkingen over eenzijdige diëten,  maar ik wilde er wel eens meer over weten waarom zij dit dieet gekozen hadden als uitgangspunt.

Elke dag kun je kiezen uit een overdaad aan lezingen, sportlessen, behandelingen, en ook de geest krijgt een kans als je daar open voor staat. Je kan kiezen uit een scala van de meest aparte behandelingen; van colonics, laser, visualisatie, psychotherapie, regressie, lymfe drainage, reflexology, reiki, acupunctuur, gezichtsbehandelingen tot vibratietherapie mbv van een didgeridoo. 
Zowiezo zijn alle lezingen, sportmogelijkheden, en wat ze noemen emotionele support lessen inbegrepen bij het programma, maar je krijgt ook een uitgebreid programma aan bahandelingen aangeboden, met de mogelijkheid dat uit te breiden.

We zullen zien. Ik ben heel benieuwd!!


het medische gebouw





Zaterdag, 12 augustus.

Ik vloog vrijdagmiddag om 5 uur naar Atlanta en kwam plaatselijke tijd 2 uur 's nachts aan in mijn air bnb (8 am Nl tijd).
Ik had een uurtje en een half uurtje geslapen in het vliegtuig, dus ik was lekker moe en ging gelijk slapen... en vervolgens was ik om 6 uur klaar wakker.
Kortom; voor een vlucht richting het westen, met 6 uur tijdsverschil en een dag voor me vol indrukken die me hopelijk wakker zouden houden, was ik niet echt ontevreden.
Ik rommelde wat, douchte, ontbeet, en om 10 uur zou de aardige dame van het air bnb (die ook al om 2 uur haar bed uitgekomen was om me binnen te laten!) me naar het HHI brengen. Dat bijna om de hoek van haar huis lag, maar ze wilde me niet laten lopen met mijn bagage in de tropische warmte. (Ik heb niet te hard geprotesteerd, haha!)


Ann Wigmore hall; receptie en restaurant
Na het inchecken dat erg soepel verliep, even langs de verpleging die mijn papieren doornam, gewicht, bloeddruk, bio-energie en bio-feedback opmat (vraag me -nog- niet wat dat inhoudt). Maandag uitgebreide bloedtest en afspraak met de arts hier.

Mijn kamer was al klaar dus ik werd met een golfkarretje (zover ik kan zien het enige 'golf' gebeuren op dit enorme terrein, Peter!) naar mijn kamer gebracht. Éénpersoonskamers zijn vreselijk duur; 2 en 4 persoons kamers waren dezelfde prijs dus had ik gekozen voor een 2 persoons kamer. Met het idee; als het echt vreselijk is kan ik altijd nog bijlappen.
De accommodatie bleek hier uit een paar verspreid over het terrein liggende 'bungalows' te bestaan. Ruime zitkamer met keukentje, verschillende badkamers en een paar slaapkamers met 1, 2 en 4 bedden. Mijn kamergenote zou pas morgen komen dus even lekker alles rustig installeren. De (bad)kamers zijn niet overdreven luxe maar de bedden zijn heerlijk (en allergeen vrij).

Tegen lunchtijd was ik hiermee klaar en liep richting het restaurant met een map van het terrein;




En toen slaagde ik er nog in zuidwaarts te lopen terwijl het restaurant noordwaarts lag. Ik kwam er pas achter toen ik bijna bij de grens van het terrein was, en gelukkig liep er iemand aan wie ik de weg kon vragen.
Maar niks verloren; gelijk mijn lichaamsbeweging gehad en het terrein verkend.

In de eetzaal stond een enorm buffet klaar, en veel tafels binnen en buiten op het terras.
Het buffet bestaat voor 75% uit kiemgroente. Daarnaast een paar worteltjes, mini paprika's, mini-courgettes, stukjes komkommer, zuurkool (voor je dagelijkse probiotica), een paar heerlijke dressings, prachtige avocado's en een heel scala aan oliën, aminozuren, citroenen en gedroogde zeegroente ipv zout (kelp en dulse schijnen veel mineraal rijker te zijn dan zeezout).

Eerst kom je langs bakken met 15 verschillende soorten kiemgroente.

Dan langs bakken met 'bites'.

Dan minstens 2 soorten sauzen, zuurkool (rood), olijven en dulse

en dan de bijgerechten, elke dag andere.

En als je dan overal bent geweest ziet je bordje er zo uit:

links het bijgerecht, overal in het midden de kiemen, bedekt met saus, en rechts hapje zuurkool en een paar 'bites'

Je mag het ook in een plastic bak voor later bewaren;



Ik schepte een goed bord vol, ging ergens zitten, bedacht me toen ik een dame ook alleen zag zitten en vroeg of ze haar tafel soms wilde delen. Ja zeker wilde ze dat!! Nou, het was een goede zet want ze begon gelijk alle kennis te spuien die ze al opgedaan had afgelopen week, en vertelde me bovendien dat ze na het eten op 'supermarkt excursie' gingen. Na het eten van 2 borden salades - ik had niet veel ontbijt gegeten en mijn honger lichtelijk overschat - begon ik een beetje naar een siësta te verlangen, dus het leek me een goed idee om mee te gaan. Er was nog plaats en we vertrokken met 10 dames in een busje naar de beste organische supermarkt van WPB. 
Daar aangekomen stond er al een 'gids' op ons te wachten, die ons in 2.5 uur door een supermarkt loodste, met afmetingen van een kwart Albert Heijn. Niemand van jullie hoeft meer bang te zijn dat ik een beetje doorsla met mijn gezondheid fanatisme; deze dame versloeg me 300%. Alleen al bij het water had ze 3 kwartier nodig om te vertellen hoe ze thuis haar water filterde (6 keer; ontkalking, osmose, ontgifting, en vervolgens nog langs engeltjes voor wat positieve energie, kristallen en instraling). Maar ze kon er zelf gelukkig ook om lachen, en daarna kregen we lessen in etiketten lezen (in het kort; hoe minder ingrediënten, hoe beter), in snacks (werden bijna allemaal afgekeurd), in groente (hoe je kon zien of iets rijp is en wat je absoluut organisch moet kopen), merkjes hummus, kokoswater, soorten olie, wasmiddelen, wc reinigers, zoutkristal-verlichting, supplementen, brood, ALLES kwam aan de orde. Een paar oudere dames gingen steeds zwaarder op hun boodschappenkarretje leunen en toen ze klaar was, was zelfs de meest fanatiekeling lichtelijk opgelucht. Maar het was zeer leerzaam en interessant.

Toen we weer thuis waren, konden we een vers groen sapje afhalen, maar ik zat nog vreselijk vol van de lunch en ik besloot maar even de infrarood sauna (erg ontgiftend) uit te proberen. Ik zat er toevallig samen met een personeelslid in, die me gretig vertelde over alle voordelen. Boffen jullie even; ik kan het moeilijk herinneren. Ik had al mijn energie nodig voor dat zweetwerk.

Daarna in het koude dompelbad waarna ik besloot het warme bad met Dode Zee mineralen eens te proberen. Je mocht maximaal 7 keer in dat koude dompelbad, en ik besloot eens te kijken hoe ver ik kwam. Verhip; in plaats van makkelijker leek het wel steeds kouder te worden. Maar 7 keer lukte wel, mede doordat het mineraalbad me heel snel weer opwarmde. Ik kreeg nog gezelschap van een heel gezin (4 stuks) raccoons (wasberen), die druk in en uit de bosjes aan het schooieren waren en mij volledig negeerden.


schudden aan een boompje of er iets uit komt...




















Nou, toen op een holletje naar de eetzaal; het diner wordt geserveerd tussen half 6 en 7 uur. Ik had nog totaal geen honger maar ging er toch maar heen. 
Iedereen viel omver van puur genot; er waren echte tortilla's - weliswaar van zuurdesem  (niet rauw!) EN tarwe,  en sommige namen er zelfs al 2 mee naar de tafel. Ik hield het bij de salade; ik had nog steeds geen honger. Verschillende mensen verzekerden me dat het altijd zo was. Op een vreemde manier is de lunch, de grootste maaltijd van de dag, erg verzadigend met al die sprouts. Ik kan het me niet voorstellen; eerst maar eens een dag geen jetlag en zware yoga. Maar ik moest toegeven dat het voor de eerste dag bij mij al  zo werkte.
Zaterdag avond is ook de enige avond dat er toetjes waren; bananenijs en notenijs. Ik nam van beide een bolletje maar ik moet toegeven; zelfs een matige Italiaan is beter. 

Tijdens het ijsje kwam ik erachter dat er elke avond ook een avondprogramma is.
Dus... ijsje wat toch niet smaakte weggekieperd en op een holletje (nou ja; ieders tempo ligt hier redelijk laag; iedereen heeft last van de warmte maar na de warmte in de Balkan heb ik niks te klagen en ook lang niet zo vochtig als Singapore) naar de yurt voor het avondprogramma.
Ik wist alleen dat het iets met ademhaling was, maar ik greep elke kans aan om me wakker te houden.
In een sfeervolle Mongolische tent (yurt) zaten 3 een beetje aparte types. De les zou gaan over transformational breath, en wordt beschouwd als de meest effectieve en holistische zelfhelingsmethode die op dit moment beschikbaar is. TB maakt gebruik van een specifiek adempatroon dat weggedrukte trauma's opruimt, het fysieke revitaliseert en emotionele en mentale trauma's op celniveau transformeert. Het zorgt voor een toegenomen zuurstof niveau en resulteert daarmee in grote fysieke en emotionele voordelen, tezamen met een hoger niveau van bewustzijn.
(Voor wie het ook eens wil proberen; Judith Kravitz, grondlegster van TB, komt dit najaar in Nederland diverse cursussen geven!)

Nou, ik had me voorgenomen hier zo veel mogelijk te leren en open te staan voor nieuwe ervaringen; dus kom maar op met die les. Ik hoopte alleen dat ik wakker kon blijven want ik voelde de jetlag er goed inhakken.

We mochten heel comfortabel tegen een soort strandstoeltje aan leunen en het eerste lesuur werd besteed aan uitgebreide uitleg en demonstratie.
Ik wil het wel beschrijven, maar ik vrees dat het zelf meemaken niet in vergelijking staat met het lezen van mijn ervaringen. Maar vooruit.
Eerst werd er een lekker muziekje opgezet en moest je met hulp van je armen (boven hoofd strekken en intrekken - erg vermoeiend!) en huppelend/dansend je in een bepaald ademhalingsritme komen. Ik zag de meeste armen na een halve minuut al minder omhoog gaan, haha.
Hierna was het de bedoeling dat je zo comfortabel mogelijk half gaat liggen, met hulp van handdoeken, kussens, yoga matje, en dat 'strand'stoeltje. Nou, dat lukte. Prima zelfs.
Daarna moest je beginnen met een diepe actieve inademing via open mond, en een passieve korte uitademing. De therapeuten gingen de kring rond (ongeveer 10 deelnemers) en als je niet diep of juist genoeg in en uitademde hielpen ze je daarmee.
Ik kan je zeggen; behoorlijk vermoeiend.
En daarna hielpen ze iedereen in een soort trance te komen. Sommige mensen gingen gillen, vreemde geluiden maken, huilen en schokken met ledematen en hoofd. De vloer schudde regelmatig en ik denk dat een gemiddelde PAAZ afdeling gelijk z'n deuren zou openen voor het merendeel van de groep.
Dit duurde denk ik een uur. Het was heel vreemd. Niet onprettig. Niet onveilig. HEEL vermoeiend (geen idee of dat mijn jetlag was). Je kreeg een droge bek maar die mond moest open blijven. 
Op een gegeven moment werd het langzaam wat rustiger. Iedereen leek weg te soezen maar ik wilde er niet aan toe geven; bang dat ik dan helemaal in een jetlag zou zakken vannacht.

Na afloop mocht als je dat wilde, vertellen wat je ervaringen waren. Niemand had zoiets ooit meegemaakt (ik wel; 5 jaar geleden in Singapore). De meest vreemde ervaringen werden gedeeld. 
Het was heel apart. 

Hierna kon ik zowaar in het donker in één keer de weg naar mijn huis vinden.
3 van mijn huisgenoten hadden deze sessie ook meegemaakt en niemand had behoefte naar bed te gaan - ik vreemd genoeg ook niet - en we praatte nog een uur na. Over de sessie, over het leven, over de reden waarom je hier zit, over relaties (1 vrouw van 37 was 1 mei in las Vegas getrouwd met een man die ze een week kende; ze had er geen spijt van maar wist niet goed hoe het verder zou gaan). Een hele magere Fransman vertelde dat hij kanker had. Niemand durfde te vragen hoe of wat; hij zag er slecht uit.

Het was nog erg rustig in het huis - stilte voor de storm. Morgen komen de nieuwe. Je kan hier aanschuiven voor minimaal 2 weken. Voor internationale deelnemers wordt aangeraden een dag eerder te komen; dus ik was die dag de enige 'nieuwe'. Zaterdag gaan degene naar huis die klaar zijn en zondag komen de nieuwe Amerikaanse deelnemers.

Om 23 uur gingen we naar bed en ik heb nog even aan het blog zitten werken. Een uurtje later ging ik slapen en om 6 uur werd ik redelijk uitgeslapen wakker.


Zondag, 13 augustus.

Ik heb prima, maar een beetje kort geslapen (6 uur) en ik besloot mijn eigen yoga maar een dagje uit te stellen en naar de yoga les te gaan die om 8 uur op het programma stond. Eerst ging ik naar het restaurant voor een glas citroensap. Dat raden ze hier aan om de dag mee te beginnen, bij voorkeur met een vleugje cayenne peper.

Ik ging totaal zonder verwachtingen naar de yoga les. Het was een yin/yang klas van anderhalf uur. Een zeer prettige, Indiase dame gaf een uitstekende les. Ze maakte het niet te moeilijk maar gaf mij af en toe ook wel een uitdaging. Kortom; geen spijt maar ook niet voor herhaling vatbaar als ik van die jetlag af ben.

Daarna naar het ontbijt.
Ze hebben hier geen ontbijt. Ze zijn een voorstander van je darmen elke dag 12 uur rust te geven; van 22 tot 10 uur. Als dit om welke reden dan ook niet kan, bieden ze een papje aan van boekweit of quinoa. En 2 keer per week bestaat de mogelijkheid om fruit te eten bij het ontbijt; op zondag en donderdag. Omdat ik toch nog niet 'echt' met de detox begonnen was, ging ik eens kijken wat er voor fruit te krijgen was. Nou; grote kersen, aardbeien, kiwi, mango, bessen, vijgen en appels. Precies wat ik graag lust! Dus ik nam 2 grote borden. 
De reden waarom er zo weinig fruit gegeven wordt hier, is omdat het merendeel issues heeft met hun bloedsuiker (vaak weet je dat zelf -nog- niet) of schimmelinfecties.
Morgen zal ik braaf meelopen in het gareel. Maar misschien geeft de dokter mij wel toestemming om fruit te eten. Dat komt uit de bloedtesten. Maar ik heb weinig hoop.
Als je hier voor gewichtsverlies komt moet je elke ochtend dat papje eten. Ze willen dat je bloedsuikers stabiel blijven met 3 maaltijden per dag.

Tussen 10 en 12.30 is het de bedoeling minstens 2 glazen groen sap te drinken en minstens 1 shot tarwegras, die je zelf moet gaan persen in het tarwegras perceel.
Met deze sappen geef je je lichaam alles wat het nodig heeft. Het groene sap bestaat voor de helft uit kiemen. Langzaam begon mij duidelijk te worden wat het bijzondere aan dit raw food dieet is; KIEMEN. Een handje zonnebloemkiemen geeft net zoveel eiwitten als een biefstuk, en is beter op te nemen door het lichaam. 

Verder stond als mogelijk uitstapje een excursie naar de kerk op het programma. Dat heb ik maar even aan mijn neus voorbij laten gaan; die Medjugorje ervaring van vorige week moet maar genoeg zijn voor de rest van dit jaar.
Ik besloot mijn dagelijkse infrarood sauna maar gelijk te nemen, gevolgd door de 7 maal afwisselend heet/ijskoud water baden, gevolgd door het dode zeezout bad. Ik dacht dat dat bad ervoor zorgde dat je de mineralen uit dat bad opnam door de huid, maar ik kwam er vandaag achter dat het juist toxines uit je lichaam onttrekt via de huid.

Hierna was de lunch. Ik probeerde me wat beter in te houden als gister; toen vond ik alles zo lekker dat ik te veel gegeten heb.
Dus ipv 2 volle borden nam ik 1.5 bord maar ik moest constateren dat dat eigenlijk NOG te veel was. Het is ongelofelijk hoe vullend een bord kiemen is. Je dient te beginnen met een lepel zuurkool voor de natuurlijke probiotica, en dan je bord voor 70% te vullen met kiemen. Ze hebben wel 15 verschillende soorten. Ook lagen er gekiemde linzen en mungbonen; die vullen natuurlijk ook. Vandaag hadden we als extraatje heerlijke notencrackers, en een champignon salade. En die sauzen die je erover heen kan kieperen bestaan oa uit olie, tahini en paprika; een heerlijke dikke substantie.
Je krijgt hier ook geen zout. De reden erachter is dat zout, zelfs zeezout, te veel sodium bevat. Er staan 'zoutvaatjes' met kelp en dulse (zeegroente), die meer potassium bevatten dan sodium en net zo veel sporenelementen en mineralen. Bovendien is het goed voor het verwijderen van toxines en als je bestraling hebt gehad.
Ook mag je geen azijn gebruiken, zelfs geen biologische appelazijn, maar moet je citroensap gebruiken.

Na de lunch kreeg ik mijn schema voor de komende week en werd er persoonlijk wat toelichting over gegeven.
Ik kon elke dag kiezen uit verschillende sporten, lezingen en activiteiten. Het was zaak je hele weekschema goed in te vullen; de dingen die je perse wilde doen, waarna je de overgebleven gaatjes (niet zo veel!!) kon invullen met de gratis therapieën. 



Het kostte me 3 uur om alles uit te zoeken en afspraken te maken met de diverse therapieën die ik wilde doen.
Ook ontmoette ik mijn nieuwe kamergenote; Harriet. Een 64 jarige gepensioneerde bibliothecaresse uit Long Island. Een heel aardig mens, maar ze heeft 3 jaar geleden borstkanker gehad en zit nu vol botmetastasen en dokters wilden haar aan de chemo hebben maar daar zag ze helemaal niets in en is nu hier. Ik denk dat ik mijn handen vol aan haar ga krijgen want ze kan niet zo veel en is ook niet zo snel. Maar ze is erg dankbaar voor mijn hulp. Ik denk dat ik het wel ga redden met haar. 

Daarna was het 16 uur; tijd voor weer een groen sapje en een 2,5 uur durende oriëntatie voor nieuwe gasten. Vooral het praatje van de kok heeft me veel duidelijk gemaakt over een detox met raw food. Hierna nog een rondleiding over het hele terrein, en daarna gingen alle nieuwe gasten in een grote huiskamer zitten, waarna je je kon voorstellen aan elkaar en mocht vertellen wat je kwijt wilde aan de groep. Harriet was het eerst aan de beurt en de hele groep was bijna in tranen toen ze haar verhaal deed.
Er zaten nog wat indrukwekkende mensen tussen.
De leukste lijkt mij een moeder die haar 20 jarige dochter mee nam, die als studente te veel stress had en moeders zelf zit tegen diabetes aan. En een heel leuke dame, oorspronkelijk uit Rwanda, die een workaholic is en door haar zussen gestuurd is omdat ze beter voor zichzelf moest leren zorgen.
Ook een dame die door haar dochter gestuurd is was erg grappig; ze wist niet dat het dieet bestond uit raw food en ze lust geen salades. Die gaat het nog zwaar krijgen maar ze heeft een hoop humor.
Er was ook een oude man met uitgezaaide prostaatkanker. De dokters wilden 3 jaar geleden opereren en bestralen, maar hij koos om hier te komen en komt sindsdien een paar keer per jaar terug. Een medisch wonder noemt zijn dokter het en wil niet geloven dat het door HHI komt dat hij nog leeft.
Ik ben de enige die niet in Amerika woont.

De 'oude' gasten waren niet bij de kennismakingsronde. In totaal zijn we met ongeveer 80 mensen; waarvan onze groep, de 'nieuwe', uit ongeveer 35 mensen bestaat. Augustus is 'laag seizoen' hier. Het is ook hier zomer en de zomers in Florida zijn heet en vochtig - denken ze.

Hierna was het al etenstijd. 
Vreemd genoeg had ik nog steeds geen honger. Ik begin toch dat verhaal te geloven over een handje zonnebloemkiemen met dezelfde voedingswaarde als een biefstuk.
Ik nam dus maar 1 bord, en niet eens een volle!

Het avondprogramma bestond uit een gezellige avond aan het zwembad, met een dj. Ik besloot nog maar een keer de sauna in te gaan en een rondje wisselbaden te doen; hoefde ik ook niet te dansen. 
Ik zat in de sauna met de Fransman uit ons huis. Hij vertelde dat hij een agressieve vorm van lymfe kanker heeft, uitgezaaid stadium 4. Maar dat hij alleen de zorg heeft voor zijn zoon van 10 dus dat hij het zeker gaat redden. Hij is muzikant en heeft het geld voor de reis en deze behandeling bij elkaar gekregen met crowd funding. 
En in het warme water zat ik met een stel uit de Oekraïne, die al 25 jaar in Amerika wonen. De man was geboren in Siberië en hij haatte koud water.
Toch kreeg ik hem zo ver dat hij tot boven zijn knieën in het koude dompelbad ging staan. Morgen tot zijn zwembroek, haha!


Maandag, 14 augustus.

Lekker geslapen; van 11 tot half 6 en ik heb helemaal geen jetlag gevoel meer. Het is wel grappig; Harriet slaapt met een oogdoekje zodat ik nog wat langer kan lezen 's avonds, en ik slaap met oordoppen want zij snurkt. Gelukkig niet door mijn oordoppen heen.
Om half 6 ging ik gelijk mijn bed uit; we hadden een vol programma vandaag en als ik om 6 uur met mijn yoga zou kunnen beginnen zou ik het redden voor de eerste afspraak om 7.30 uur.
Ik wist alleen niet goed waar. In onze huiskamer wil ik niet mijn youtube yoga bandje opzetten om 6 uur. Buiten vrees ik dat er muskieten zijn, en het was nog stikdonker. In de yoga ruimte zou om 7 uur een Tai Chi les gegeven worden. Ik liep naar buiten en ik ontdekte dat recht achter ons huis nog een yurt stond. En hij was niet op slot! Perfect.
Het was een meditatie yurt en ik nam het risico maar dat niemand zo vroeg op de ochtend wilde mediteren. Mijn practise verliep soepel en iets voor half 8 was ik klaar dus liep ik snel naar de verpleging voor de bloedtest. Er waren 2 personen voor me en binnen 10 minuten waren alle nieuwelingen er dus ik had mazzel.
Na de bloedtest even wat citroenwater gedronken en ik zou eens kijken hoe lang ik het zou kunnen uitzingen tot aan de lunch. Normaal heb ik niet veel honger 's morgens maar wel als ik mijn yoga gedaan heb.
Na het citroensap snel terug naar huis voor een douche, en toen weer terug voor voor de eerste lezing. 
Er werden algehele dingen uitgelegd zoals de werking van de sauna, de winkel, de schoonheidssalon, en toen kwam Tom de hoofdverpleegkundige. Hij sprong gelijk in het diepe en met veel humor bracht hij iedereen aan het verstand dat het verstandig was om tijdens detoxen een klysma te nemen en ook 2 keer per dag een 'wheatgrass implant'. Ze hebben hier een aparte sapbar waar iedereen minstens 2 keer per dag tarwegrassap moet persen; ongeveer 20 ml om op te drinken en 40 ml voor die 'implant'. Ik laat aan jullie fantasie over waar 40 ml tarwegras geïmplanteerd moet worden ;-)
Koffieklysma's doen ze hier niet aan omdat koffie te zuur is en ze vinden het een opwekkend middel.
Tom vertelde zelf dat hij kanker had overleefd; hij was ten dode opgeschreven en heeft toen het HHI ontdekt. Hier heeft hij zichzelf volledig genezen en daarna wilde hij niet meer terug in de reguliere gezondheidszorg.
Rond 10 uur kwam er een rondje groen sap; het wordt aangeraden om 2 glazen te drinken en dat ging er goed in bij mij. Het is gemaakt van komkommer, bleekselderij en kiemen. Je kan het zelf nog opleuken met knoflook, gember, cayenne en/of citroen.

We kregen een rondleiding over het stuk terrein waar we gister niet geweest waren. Oa in de prachtige gym, niet groot maar met de meest fantastische apparaten - volgens de kenners. Bij het programma wordt ook 1 prive les met de personal trainer aangeboden, maar ik denk niet dat ik daar gebruik van ga maken. Misschien als ik me nog ga vervelen.

Daarna ging de rondleiding naar de sapbar waar iedereen leerde het tarwegrassap zelf te maken. 


sapbar

totaal 4 juicers





























Alles wordt hier voor je gedaan maar dit sap moet je zelf maken omdat je het zo vers mogelijk moet drinken. Het smaakt een beetje naar zoetig gras. Geen feest dus maar ook niet echt vies, en als je hoort wat het allemaal voor je doet dan stop je vrijwillig met koffie drinken, dus ik zal maar niet uitweiden over de voordelen. Behalve om te drinken en voor je implant wordt het ook aangeraden er compressen mee te maken voor op muggenbulten, eczeem, tumoren, huidproblemen en haarmaskers. Ann Wigmore, de oprichtster van het HHI, ontdekte dat honden en katten een enorme voorkeur voor tarwegras hadden, en ging het gebruiken voor haar patiënten. In de loop der tijd zijn er indrukwekkende studies gedaan rond tarwegras die haar vermoeden bevestigden.

Daarna gingen we naar de verpleegsterspost en hield de arts een erg interessant praatje. Toevallig kwam ik als laatste binnen en toen was er alleen nog maar een enorme massage stoel vrij. Ik ging er lekker inzitten en mijn buurman zette de stoel aan en tijdens het praatje van de arts bleef de stoel heerlijk masseren. Het duurde een uur en ik verveelde me geen minuut.

Toen was het half 1 en voor het eerst had ik toch wel echt honger. Het buffet was weer overvloedig. Er was zelfs sushi vandaag; gevuld met kiemen, wortel en avocado. 

Na het eten berekende ik dat ik het net voor elkaar kon krijgen om mijn dagelijkse klysma te nemen en mijn 1e tarwegras implantaat. 
Ik kwam net iets te laat aan voor de volgende lezing maar iedereen loopt af en aan want iedereen heeft overal afspraken.
Ik wil zoveel mogelijk lezingen volgen en als mijn afspraak tijdens een lezing is, dan zet ik de afspraak gewoon om. Maar dat is een heel gepuzzel af en toe.
De eerste lezing van de middag ging over colonics. Dat zijn (in het kort gezegd)  professionele klysma's. Zitten hier ook in het programma, en dan nog denk ik dat de helft het niet eens wil proberen. Hetzelfde vermoed ik van de klysma's. Er liggen hier stapels matjes en die stapel slinkt nauwelijks en dat met 13 man in ons huis.

De volgende lezing ging over holistische inzichten over gezondheid en genezing. Hij werd gegeven door een psychotherapeut. De inleiding duurde een uur - het gaat wat beter dan 30 jaar geleden maar nog steeds kan dit onderwerp me eigenlijk helemaal niet boeien. Daarna gaf hij een geleide meditatie en daarna zocht hij een vrijwilliger voor een behandeling waar ik de naam van vergeten ben - iets met rapid eye movements. Er meldde zich een dame die alleen hoefde te vertellen wat haar grootste probleem of zorg was. Ze zei 'verdriet' en tijdens dat woord alleen al kwam er zoveel pijn mee dat iedereen echt stil werd. De therapeut bracht haar binnen 5 minuten in een trans. Toen moest ze haar ogen open doen en zijn wijsvinger volgen. Daarna mochten haar ogen weer dicht en zei hij dat ze de pijn moest laten gaan, en dat wij allemaal positieve energie moesten sturen om haar te helpen.
Na nog geen 2 minuten vroeg hij hoe het ging. Tot onze stomme verbazing zei ze met een normale stem dat haar verdriet weg was. Hij deed nog een paar korte testjes en toen haalde hij haar uit de hypnose en vroeg wat haar ervaring was. Ze vertelde dat ze zich opeens heel licht en opgewekt voelde en dat ze echt geen verdriet meer had.
Iemand uit de groep vroeg aan de therapeut wanneer dat verdriet weer terug zou komen. Er zat een andere vrouw in de groep die toevallig de week ervoor vrijwilligster was geweest. Zij vertelde dat 'woede' haar probleem was geweest, en dat ze na een week nog steeds geen woede voelde. 
De therapeut denkt dat voor beide dames de woede en het verdriet voorgoed weg blijven. 

Daarna was het groene sap tijd en toen kwam de volgende lezing, over een therapie die Nucalm heet. Een man vertelde dat het fantastisch werkt bij slaapproblemen, zeker die gerelateerd zijn aan stress. Mbv een creme, een masker, oortjes en een band die aangesloten wordt op een apparaat wordt in nog geen 8 minuten je slaap verbeterd. 1 behandeling werkt voor 3 a 4 nachten en iedereen krijgt 1 behandeling om uit te proberen. De mijne is later deze week. Ik geloof niet dat het bij mij een kwestie van stress is dat ik af en toe erg slecht slaap. Maar ik ga wel 8 minuten Nucalm uitproberen.

Daarna had ik even tijd voor mijn 2e tarwegras implantaat (1 klysma per dag; 2 implantaten) en daarna op een holletje naar het restaurant voor het diner.
Het was weer heerlijk en ik merk dat ik beter de porties kan inschatten.
Daarna kwam de andere pshychotherapeut een lezing houden; dit keer over SHIFT. Hij vertelde dat dit the afkorting is voor Stay in the Heart Integraded Therapie. De F is me ontgaan.
Na 20 minuten merkte ik dat ik totaal niet kon volgen waar hij het over had. Ik denk dat ik aan mijn level zat van lezingen en nogmaals; psychologie is niet mijn sterkste kant. Dus ik besloot dat ik mijn tijd beter kon gebruiken. Ik was nog niet in de sauna, mijn 7 wisselbaden en het mineraalbad geweest, en ik had de vorige dag ervaren hoe prettig dit is 's avonds. De zon is weg, de baden zijn sprookjesachtig verlicht en het is een fijne afsluiting van de dag.


middenvoor het zwembad, links het mineraalbad en rechts achter de jazuzzi en koude plons.
Ik begin met de infrarood sauna. Het zweet gutste al snel van mijn lijf en dit keer hield ik het na 17 minuten echt voor gezien. 
Afspoelen en meteen het koude dompelbad in, voor 10-15 seconde en daarna in de heet water jacuzzi. Daar was het gezellig druk, ik begon een praatje met 1 dame, maar ik wil 7 keer in het koude dompelbad dus na elke 3 minuten werd het praatje onderbroken voor mijn koude bad. Niemand wil in het koude bad. Soms krijg ik ze zo gek tot hun knieën mee te gaan. 
De vrouw was hier voor haar 13 jarige dochter. Zij had 2 jaar geleden een snelgroeiende tumor op haar schildklier. Ze is het hele land doorgereisd op zoek naar een dokter die haar aansprak, maar 4 dokters wilden allemaal de hele schildklier verwijderen en konden niet garanderen dat ook haar spraakzenuw geraakt werd. Ze zocht hardnekkig door en de 5e dokter in Boston was bingo. Hij was het met haar eens alleen de helft te verwijderen en had een techniek ontwikkeld waardoor hij de belangrijke zenuw tijdens de operatie kon laten reageren zodat hij ervan af kon blijven. De tumor bleek veel groter dan gedacht, maar hij kon hem helemaal verwijderen en de helft van de schildklier laten zitten en de zenuw was niet geraakt. En de tumor bleek goedaardig maar dus wel heel snel groeiend richting wervelkolom. Sinds die operatie gaan ze samen elk jaar 1 of 2 weken kuren in HHI.

Daarna ging ik naar huis. Het was een lange, volle dag geweest. Ik heb nog even aan mijn blog zitten werken maar het liep al tegen 11 uur dus hield ik het voor gezien.


Dinsdag, 15 augustus.

Ivm de detox wil ik niet 5 keer per week ashtanga doen, en bovendien vind ik het leuk om ook wat sportlessen te volgen. Deze ochtend stond om 7 uur Qi-Gong op het programma. Dat heb ik in Singapore heel vaak gezien. In parken staan daar oude mensen heel langzaam te zwaaien en te bewegen met het lichaam. 
De chef kok gaf de les. Ik weet zeker niet om geld te sparen, maar omdat hij een Qi-Gong master is. Ze nemen hier geen genoegen met minder dan het beste. De les ging net zo langzaam als de bewegingen. De tijd KROOP. Ik werd er doodmoe van dat slome geslak. Maar ik hield vol en maakte het netjes af. Maar... ik weet niet of ik hier ooit nog heen ga. Ik merkte trouwens wel dat het eerste kwartier na de les ik vreemde dingen voelde in mijn lichaam. Zou dat dus toch meer uitwerking hebben dan ik denk? Maar ik voel me liever energiek na een uitputtende ashtanga.

Daarna besloot ik gelijk maar eens de meditatie les uit te proberen. Tot mijn grote verbazing werd die gegeven in een kamer waar allemaal enorme leren banken staan. Niks op de grond zitten. De leraar was een oud, kaal mannetje met lange nekharen. Hij gaf een prima geleide meditatie, maar niks bijzonders en het feit dat ik niet op de grond zat vond ik helemaal niks, maar ik denk dat het merendeel van de mensen dat niet kan.

Na de les een slok citroensap en toen een lezing over een therapie die hier aangeboden wordt die H-Wave heet. H-Wave bestaat een paar decennia. Het werkt met aparte golven, die op een pijnloze manier echt heel veel kunnen doen voor ernstige pijnklachten. Bovendien verbeterd het de circulatie en lymfe stroom. Hij is begonnen met demonstraties voor artsen, en als een arts interesse toonde, sprak hij met de arts af gratis 10 van zijn moeilijkste patiënten te behandelen. Als na enige weken 9 patiënten zouden aangeven dat ze grote verbeteringen merkten, was de afspraak dat deze arts het apparaat zou kopen. ($ 3500,-)  Zo geloofde deze man in zijn product, en zo kon hij heel langzaam bekendheid krijgen. Maar omdat hij zijn prijzen niet wil verhogen, is er weinig ruimte voor advertenties. En mond op mond reclame gaat heel langzaam. Maar het werkt elke keer. Elke patient met onbehandelbare pijnklachten, de meest uiteenlopende, ervaart zeer veel verbetering. Als patiënten het zich enigszins kunnen veroorloven, kopen ze zelf een apparaat. In Europa zijn er wel patiënten die een apparaat hebben, maar is er geen enkele arts en therapeut die er mee werkt, zover hij weet.

Hierna had ik een afspraak in het wellness center voor een privé afspraak, een kennismakingsgesprek, met een psycholoog. Ik wist echt niet wat ik met deze man moest gaan bespreken, dus ik keek hem vol verwachting aan. Hij vroeg waarom ik hier was. Naar mijn gezin. Naar het gezin waarin ik geboren ben. Naar de grootste trauma's in mijn leven... echt... ik kon alleen maar het overlijden van mijn vader bedenken, iets waar ik verdrietig over was en ben, maar wel goed geaccepteerd heb omdat het hem veel leed heeft bespaard en hij zijn dood niet heeft gemerkt. Tja... ik kan er ook niet meer van maken. Ik heb 2 consulten met deze man en voor de volgende heeft hij iets bedacht wat we kunnen gaan doen samen. Nou... ok!

Daarna op een holletje terug voor de volgende 2 lezingen. Een verpleegkundige hield een korte lezing over verschillende bloedtesten die hier gedaan worden. En dat bloedtesten op mineralen en vitamines in ziekenhuizen eigenlijk waardeloos zijn, want die meten alleen waardes in het bloed en niet hoeveel er eigenlijk in de cellen worden opgenomen. (die doen ze hier dus wel!). Zelfs haar mineraal analyses zijn niet accuraat voor die waardes; maar zij zijn wel van nut voor het uitzoeken van de hoeveelheid toxines die je in je lichaam hebt.

Daarna maakte ik voor het eerst kennis met de directeur van het HHI. Hij gaf een lezing over de principes van gezondheid. Eerst vertelde hij over het ontstaan van HHI. 61 jaar geleden opgericht door Ann Wigmore, die een arm boerenmeisje was, die al jong grote problemen met haar gezondheid had en door een plaatselijk omaatje met kruiden behandeld werd omdat ze niets anders kon betalen. Toen ze tot 2 keer toe een ernstige ziekte overwon, besloot ze in 1956 zelf een centrum op te richten waar arme mensen op een natuurlijke en goedkope manier zichzelf konden proberen te genezen. In 1975 heeft Brian Clement het van haar overgenomen, en inmiddels is dat goedkope er wel van af maar het natuurlijke aspect is tot in de finesses geperfectioneerd. Alles wat ze hier aanbieden is natuurlijk, schadevrij en vooral; uitgebreid getest. Al 61 jaar is het elke dag open. 


Hij praatte op een makkelijke, maar vooral boeiende manier. Ik snapte niet dat niet alle patiënten bij deze lezing waren, want hij was 2 weken op reis geweest dus niemand had nog een lezing van hem kunnen bijwonen. 
Hij legde ook uit hoe het dieet in elkaar steekt. Kiemen zijn de hoofdmoot. Daarnaast tarwegras sap. Zeegroente en blauw/groene zoetwater algen. Heel weinig fruit. Alleen mensen zonder schimmels, bacteriën, virussen, candida, kanker en hele stabiele bloedsuikers mogen van hem fruit. Maar niet vaker dan 3 keer per week en liefst bessen.
Hij legde uit dat mensen suiker verslaafd zijn, en dat deze verslaving ernstiger is dan alcohol, drugs en roken. Niet schadelijker, maar verslavender.
(jullie kunnen je vast geen voorstelling maken wat ik te eten krijg hier. Nou, behalve die groene dingen, waar 80% van de maaltijd uit moet bestaan, geven ze 'bijgerechten' in de vorm van de heerlijkste hapjes en sauzen. Olie, mits de juiste, mag volop. (als je niet voor afvallen komt). Noten, met mate, worden ook regelmatig in die bijgerechten verwerkt. (En dan nog zie ik mensen al die kiemen ontwijken en bergen bijgerechten opscheppen!) En stiekum fruit eten als het geserveerd wordt voor de geluksvogels die het hebben mogen, en om ontbijt vragen. En die gekookte pap is echt niet eens lekker!

Toen kregen we even tijd voor de lunch.
Ik had nog 2 afspraken in de lunchpauze gepropt - omdat ik geen lezing wil missen. Ik ging 10 minuten onder een soft laser, die de organen regenereert en herstelt. Ook helpt het het lichaam te ontdoen van toxische zware metalen en stimuleert het immuunsysteem. Waar vind je dat in 10 minuten?
Hierna nog een kwartier onder de theragem. Op een trillend waterbed naar muziek luisteren terwijl de microcirculatie gestimuleerd wordt, wat oa goed is voor (wond)genezing en collageen productie.

Daarna op een holletje terug want Brian Clement ging weer verder over het onderwerp  waarom voedingssupplementen zo noodzakelijk zijn. Zelfs mensen die supergezond en organisch leven hebben voedingssupplementen nodig; ik dacht altijd omdat de bodems zo uitgeput zijn maar hij vertelde dat de hoofdreden is dat mensen zoveel stress hebben.
Hij vertelde dat 99% van de supplementen waardeloos of zelfs schadelijk zijn. Alleen die volledig gewonnen worden uit voeding zijn onschadelijk en goed opneembaar.
Hij maakte korte metten met de eiwit mythes. Alleen al een puur groene juice, voor de helft gewonnen uit kiemen, bevat meer (opneembaar) eiwit dan de meeste omnivoren in 3 dagen binnen krijgen.
Ik moet zeggen; hij was het lopende bewijs van zijn theorieën. Bijna 70. Nog een volle bos bruin haar, energiek, werkt 6 dagen per week, reist de hele wereld over, 2 uur per dag in de gym; en zo gepassioneerd over zijn werk en ZO ontzettend goed geïnformeerd over zijn werk. Elke paar jaar schrijft hij een boek. Hij nodigt iedereen uit die iets uitgevonden heeft en gaat dat uitgebreid testen.

Daarna mocht iedereen die dat wilde een vraag stellen. Ik stelde mijn vraag voor mijn vriendin Jozalien die mcs heeft. 
Hij wist op de meest uiteenlopende vragen een vakkundig antwoord te geven. Hij zei van te voren de vraag zo moeilijk mogelijk te maken, en als hij niet zeker was dan zou hij het gaan uitzoeken. Maar hij wist alles.

Toen kwam er nog een arts die zich had gespecialiseerd op chiropractie in de hoge nek regio. Iedereen mocht na afloop zijn atlas-wervel laten testen.

Toen was het 17 uur. Ik ging nog even langs de gym, om zo'n tril-apparaat uit te proberen. Ze hebben hier de allerbeste ter wereld, is goed voor van alles (oa osteoporose; pa!) en hij is zo krachtig dat je er maar 1 keer per week op kan. 
Je wordt helemaal door elkaar geschut op dat ding. Als het te veel wordt, kun je hem uitzetten of je knieën buigen; tot mijn verbazing werkt dat echt, maar ik kon met gemak 10 minuten blijven staan. 
Daarna even naar huis; tarwegrassap maken, en toen weer op een holletje terug want het was alweer tijd voor het avondeten.
Alles bij elkaar loop ik hier wel een uur per dag. Ik raak nog regelmatig verdwaald en ik vergeet van alles, dus alles gaat op een holletje omdat je anders ergens te laat voor komt. 

Na het eten was er een quiz avond. Een paar van mijn nieuwe vrienden hier vroegen of ik in hun team wilde zitten, maar ik wilde nog naar de sauna, wisselbaden en mineraalbad. Dat bevalt me prima 's avonds. En dan nog een uurtje op de computer en naar bed.
In het mineraalbad ontmoette ik een man die ik voor in de 20 schatte maar 39 bleek te zijn. Hij had een vergevorderde kanker, maar ook 2 dochters van 8 en 10 en hoewel hij opgegeven was in Engeland weigerde hij dat te accepteren. Hij heeft een arts gevonden in Florida om hem een paar behandelingen te geven (elk $ 70.000 per stuk) en hem aanraadde tussen de behandelingen door in het HHI te wonen om verder aan te sterken. Hij zit hier nu 13 weken, gaat donderdag naar huis en dan is het afwachten of het geholpen heeft. Hij ziet er jong en sterk en knap uit. Ik hoop het van harte voor hem maar de artsen hier zijn zeer hoopvol. Hij vertelde dat hij de helft van het geld bij elkaar heeft gekregen met crowd funding. En voor de rest heeft hij zijn pensioen of zijn levensverzekering, daar ben ik niet helemaal zeker van, laten uitbetalen. Dat kan in Engeland als je terminaal bent. Maar dat is hij niet van plan!!
Hij is verder bezig een stichting op te richten voor mensen zoals hij; die alternatieve behandelingen willen uitproberen. Hij is een zakenman en zeker dat het een succes gaat worden. Hij heeft zijn eerste patiënt al gevonden en het komt goed van de grond. Ik snap niet hoe dat werkt, maar ik hoop vooral dat hij het gaat redden en dat zijn kinderen over 8 jaar kunnen studeren. En zo lag ik weer later in bed dan ik van plan was en had ik weer niet genoeg tijd voor mijn blog, ook omdat Harriet bij de dokter was geweest en haar verhaal kwijt wilde.


Harriet zit links voor in wit t shirt.


Woensdag, 16 augustus.

Op woensdag is het hier sapdag. Er hangt hier een bordje waarop staat;
'you're never as healthy as possible without regular fasting.'
Het is bewezen dat 1 dag per week vasten veel effectiever is dan elk half jaar een week of elke maand 3 dagen. In het HHI vast dus iedereen op woensdag; behalve kankerpatiënten, mensen op een gewichtsverlies programma en diabeten. En daarbij is het ook niet verplicht. Kortom; ik had het gevoel dat ik de enige was die ging vasten.
Ik was voor de verandering weer eens erg vroeg wakker. Harriët gaat steeds harder snurken. Ik besloot niet naar dat lamlendige Qi-Gong te gaan maar in mijn eigen yurt een slap yogalesje eruit te persen. Niet te veel want anders heb ik de hele dag honger. Daarna was er een meditatie les van een andere leraar, die ik wel eens wilde uitproberen. (Zou ik gelijk het ontbijt missen; hindernis 1 van vandaag!).
De meditatie les was veel beter dan die van gister, hoewel de leraar 30 minuten nodig had voor een inleiding. Bovendien moest je op een kussen zitten. Ik heb een hekel om op een kussen te zitten maar wilde de discussie niet aan gaan. Als sommige mensen wel op 2 of 3 kussens mogen zitten, waarom moet ik er dan op zitten?

Na de meditatie had ik een massage. 1 massage per week zit in het programma. Ik zou niet weten waar ik een 2e moet inpersen.
Hij was uitstekend, en daarna kreeg ik een Ondamed behandeling. Door electromagnetische frequenties helpt bij chronische pijn, bloedcirculatie en lymfe. Het ondersteunt ontgifting en immuunsysteem. En dat in 15 minuten op een heerlijke stoel, bandje om je nek en pakketje op je buik.
Daarna nog 15 minuten op een bed dat een matras had die MRS 2000 heet. Magnetische resonantie helpt reiniging en herstel cirkel van het lichaam. Je krijgt meer energie, je botdichtheid verbeterd en stress vermindert. (ik snap niet dat niet iedereen zo'n matrasje in huis heeft; jij wel?)

Daarna via de tarwegras-sapbar (dat mag dan weer WEL als je vast; wat een pech!) naar de volgende lezing. Tijdens deze lezing kon je de gebruikelijke groene sap aanvullen met chlorophyl. Wordt je ook niet echt blij van maar het vult wel.
Het was een lezing over vasten, en voor het eerst had ik het idee dat ik deze lezing beter zou hebben gegeven. Weinig nieuwe informatie en te veel over psychische aspecten van vasten.
Gelukkig miste ik de laatste 10 minuten door mijn afspraak met de verpleegkundige. Die vroeg hoe het ging, gaf tips over behandelingen en supplementen, en gaf inzicht in bloeduitslagen en die eerste energie testen.
Het bleek dat ik me ook bij de niet-fruitetende groep mag aansluiten (dus geen aardbeien, bessen en kersen meer); ik bleek een aardige verzameling parasieten te hebben die met een tinctuurtje kan worden aangepakt, maar dat ik ter ondersteuning 3 maanden geen fruit mag eten.
De rest van de uitslagen worden morgen bij de dokter besproken. Ik ben een gezonde klant dus heb zo'n beetje als allerlaatste een afspraak bij de dokter. 
Uit beide bio energie testen kwam dat ik OF gerookt had, OF bij een roker woonde, OF ergens een hoop ongezonde lucht had ingeademd. Tja. Komt me bekend voor maar wel frappant dat zo'n test dat boven water haalde. Mijn energie levels waren in orde, maar er waren wel een paar energie slurpende organen in mijn lijf. Vervolgens somde hij zo'n beetje alle organen op die ik heb, behalve mijn linker nier en mijn hart. Nou, dat weet ik dan ook. En dat mijn longen nog met een rest-infectie of asthma worstelden. 
Ik moet zeggen; HOE KAN DAT UIT ZO'N TEST MET JE VINGERTOPPEN KOMEN?

Daarna gaf de verpleegkundige mij nog een plaatje dat ik onder mijn matras moet leggen. Werkt ongeveer 3 maanden en ga je beter van slapen. We zullen zien.

Toen op een holletje naar de volgende afspraak; een colonic. Zoek dat gerust op internet eens uit wat dat is. Scheelt mij typewerk.

Inmiddels was het 2 uur; de lunch voor de niet-vasters ruim gemist maar ook bijna de verse kokosnoten voor de vasters. Ik rennen, want ze hebben hier maar 1 keer per week kokosnoten. Vast te zoet. 
Het kokosnoten-scootertje stond inderdaad op punt van vertrek. Hij had nog 3 kokosnoten en omdat hij naar huis wilde, mocht ik ze alledrie hebben.
De eerste ter plekke opgedronken er 2 in een tas mee naar binnen gesmokkeld; de volgende lezing begon al.
De vrouw van de directeur, al even fris en fruitig als haar man, gaf een lezing over 'oude en nieuwe technieken bij zelf-genezing'. Er was 2 uur voor uit getrokken; en na bijna 3 uur gaf ik het op en kletste deze bejaarde dame nog vrolijk verder. Er kwam van alles aan bod. En alles bewezen. Wat je kon doen om jezelf te beschermen tegen radiatie en electrosmog, oogoefeningen om een bril te voorkomen of kwijt te raken, compressen tegen zo'n beetje elke huidziekte, Bach bloesems, tot vaginale douches.

Daarna kon je kiezen uit een volgende lezing OF een yoga les voor vermoeide bejaarden. Dat leek me wel wat. Mbv dikke kussens mocht je steeds 3 minuten in de meest vreemde maar comfortabele houding liggen en het enige jammere was dat je elke 3 minuten werd gewekt om die andere houding aan te nemen.

Bij het avondeten (sap dat zowaar een beetje dikke consistentie had en waar je vanalles in kon kieperen om er een smaakje aan te krijgen. Nou ja; kelp, dulse en braggs aminozuren, cayenne, peper en knoflook) kwam ik erachter dat onze buren, 2 aardige heren, over het snurken van Harriët hadden geklaagd. Hun kamer is door een kledingkast van de onze gescheiden en het bleek in de voorwaarden te staan dat als je snurkt en je kamergenoot heeft er last van, dat je dan tegen een meerprijs verplicht werd tot een éénpersoons kamer. Ik vond het wel heel sneu voor Harriët maar ik was de heren eigenlijk heel dankbaar. Ik was dat gesnurk ook al aardig beu aan het raken.

Dus ik sliep vanavond alleen en dan maar afwachten of ze er voor zondag weer iemand anders in proppen. Vast wel.

Deze avond was karaoke, dus ik smeerde 'm naar de sauna en wisselbaden. In de sauna zat ik met een heel aardige dame uit de Oekraine, in 1990 naar de US geëmigreerd. 54 jaar getrouwd met haar jeugdliefde. Haar levensgeschiedenis was een mooi verhaal. Een beetje later lag ik in het mineraalbad met haar man en een geëmigreerde Italiaan. We raakten natuurlijk aan de praat. De Italiaan vertelde zijn verhaal. Na een wild leven van drugs en drank en vrouwen, kreeg hij in 2008 hepatitis en levercirrose. Tegelijkertijd liep zijn huwelijk op de klippen en ging zijn bedrijf in Real Estate bijna failliet. Toen hij door keihard werken eind 2011 alles weer een beetje op de rit had en de scheidingspapieren eindelijk getekend waren, kreeg hij leverkanker. De artsen stelden hem voor de keus; dood gaan of op de lijst voor een levertransplantatie en daar waarschijnlijk ook aan dood gaan. Hij besloot toen naar het HHI te gaan. Bleef er slechts 3 weken, leerde alles wat er te leren viel, en thuis zette hij dit zorgvuldig door. Na 3 maanden waren de dokters verbaasd dat de tumor niet gegroeid was. Er was nog steeds geen donor maar hij wilde dat ook niet. Na 6 maanden bleek de tumor kleiner te zijn geworden. Hij liet zich van de lijst schrappen. Na 12 maanden was er niets meer van de tumor te vinden. Een wonder zei de dokter, die helemaal niets wilde horen hoe hij dit geflikt had. 
Een ongelovelijk verhaal.
Sinds die tijd komt hij elk jaar terug, een beetje uit dankbaarheid, voor de gezelligheid en het is natuurlijk heerlijk hier. Hij leeft nog steeds volgens de voorschriften. Hij ziet er uit als een maffioso in een slechte film; heel bruin, grote haakneus en een staartje dat wel steeds dunner wordt. Leuke vent hoor!
Met deze 2 immigranten zat ik dus in het mineraalbad. Ik was eigenlijk nog lang niet uitgekletst, maar ik had een belafspraak met Peter, dus liep ik naar huis, waar wifi was, en Harriët vertrokken bleek. Zal morgen wel horen waarheen.

Maar voor het eerst is het me gelukt om een dag af te typen, hoewel ik in de huiskamer weer een half uur aan de praat werd gehouden door mijn buurmannen. De ene blijkt een stinkendrijke hennepkweker te zijn. Morgen zijn levensverhaal er maar eens uit peuren.


Donderdag, 17 augustus.

Vanmorgen werd ik om 7 uur wakker! Heerlijk geslapen en ik voelde me fit en uitgerust, ondanks de juice vast van gister vol energie dus ik wilde eens uitproberen hoe ver ik mijn vaste yoga routine kan volgen. Gewoonlijk als ik juice vast is gelijk op dag 2 mijn energie totaal verdwenen. Hier promoten ze gewoon volop door te blijven sporten als je je goed voelt. Ook omdat je niet langer dan 1 dag vast.
Nou - ik deed zonder enkel probleem het hele riedeltje, nam een douche en citroenwater en ging naar de eerste lezing. De specialist op het gebied van stamcel transplantaties in Florida kwam vertellen. Ik denk dat die Engelse jongen bij hem is geweest want het klonk me bekend in de oren wat hij kankerpatiënten aan biedt. 
Hij zegt dat zijn praktijk bestaat uit 90% kankerpatiënten en 10% gezonde patiënten die komen voor preventie, zoals het invriezen van hun -nu nog gezonde- stamcellen. Hij hield een bijzonder interessant praatje over je immuun systeem en immuno therapie. Tussen je 65e en 74e levensjaar gaat bij iedereen het immuunsysteem drastisch omlaag. Daarom zie je in deze leeftijdsgroep de meeste kanker-explosie.
Waarom de groep kankerpatiënten van 40-50 jaar oud zo explosief groeit, wijdt hij aan stress. Stress veroorzaakt een acute ontsteking die het immuunsysteem verlamt en kanker kans geeft te groeien. Iedereen heeft kankercellen in het lichaam maar als je gezond bent kan het lichaam het zelf aan.
Van zijn patiënten, die denk ik bloed-, bot- of lymfeklierkanker hebben, heeft iedereen een bijzonder stressvolle periode in zijn leven meegemaakt, meestal 5-10 jaar voor de kanker zich manifesteerde. Het is de eerste vraag die hij stelt aan een patiënt.
Alle zieke mensen, ook degene die geen kanker hebben, hebben zeer lage immuun-bloedtesten.
Tijdens de lezing werd de greenjuice geserveerd; ik nam een extra beker want ik zou pas om 1 uur de vast breken.


oasis
Ik ging weer naar Oasis, waar bijna alle behandel-therapiën plaats vinden, dit keer voor 10 minuten op de Bemer. Dit is een gloednieuw apparaat in HHI. Bioritmische signalen worden over een elektromagnetisch veld doorgestuurd naar plaatsen in het lichaam waar pijn is. Er is nog weinig officieel onderzoek gedaan, maar rugpatiënten, ms en knieproblemen hebben er zeer veel baat bij. Ik kwam maar weer met de enige klacht die ik kan verzinnen; dat spiertje in mijn nek. Het schijnt ook goed te zijn voor je immuunsysteem.
Ik heb het eens gegoogeld. Het komt uit Duitsland waar het 'getolereerd' wordt omdat het totaal ongevaarlijk is. Maar erkenning geven die het toekomt; dat dus niet. Hier lopen alle patiënten met pijn er mee weg!

Daarna had ik een uurtje vrij, bewust zo gepland want dan kon ik mijn bezoek aan de dokter nog even voorbereiden. De hele week had ik al mijn vragen al genoteerd. Ik stelde ze aan iedereen die ik zag, maar had er een paar voor de dokter bewaard. 


Ze begon mijn bloedtest te bespreken. Die was op een paar kleine puntjes na, vlekkeloos. Tom, de verpleegkundige, had mij gister aangeraden te beginnen met vegetarische calcium tabletten. Ik vind calcium supplementen controversieel, en de dokter beaamde dat. Ze raadde het me af. Mijn vitamine D was wel laag, en dit wilde ze sterk gaan verhogen. Ik was net in een boek bezig die dat afraadde, en ze snapte waar de auteur op doelde, maar omdat mijn calcium laag was, kon vitamine D zonder gevaar worden opgehoogd. (anders heb je nl kans dat er nog meer calcium uit botten onttrokken worden om die spiegel op te krikken).
Verder was alles uitstekend, en ze zei dat ik een zeer goede selectie supplementen slik, die eventueel nog wat aangevuld kunnen worden of aangepast door andere merken als mijn voorraad weer op is.
Ze was verbaasd te horen dat de verpleegkundige mij op 3 maanden fruit-loos dieet had gezet. Ik vertelde omdat hij parasieten had gezien. Tja, wie heeft ze niet? Ook het anti-parasieten drankje vond ze totaal onnodig. Ik vroeg haar waarom ze geen contact zocht met de verpleegkundige om hun beleid meer overeen te stemmen. Ze haalde haar schouders op. Al geprobeerd. Dus ik vaar maar haar beleid op basis van bloeduitslagen ipv verpleegkundige Tom op basis van die scans van hand en vingers. Misschien ga ik eens langs de eigenaars. Die kun je altijd vragen voor een extra consult.
We hebben ook uitgebreid gepraat over bio-identieke hormonen. Was ze een groot fan van en ze wist er aardig wat vanaf.
Toen ik alles had gevraagd wat ik wilde weten, ging ik vol verlangen naar de lunch. Maar toen ik in de rij stond om op te scheppen, voelde mijn maag opeens niet lekker. Ik nam een halve portie en at dat met moeite op. Ik verzette de afspraak die ik die middag had en ging een uurtje op bed liggen, waarna eigenlijk na een kwartier het al beter ging. 
Dus ging ik naar de kookles. Heet hier keukentechnieken want er wordt niks gekookt. We kregen een heel boekje met de meeste recepten (de 'bijgerechten') en sausen. En ook een paar demonstraties van enkele recepten en het gebruik van een mandoline en spirulizer. Het was een prima les en ik voelde me goed genoeg om mijn sauna rondje te gaan doen, dus dat deed ik. Ik raakte in de sauna aan de praat met een 50 jarige gepensioneerde advocaat. Hij had keelkanker met uitzaaiingen in de lever. Hij woonde op 20 minuten rijden en hij slaapt thuis. Hij heeft morgen een afspraak met de dokter die vanmorgen een lezing gaf. En is ook bezig met het Gerson instituut. Die is veel duurder dan dit, en je hebt daar niks te zoeken als je gezond bent. Hij is hier 6 weken. Hij heeft zijn bedenkingen over Gerson maar wil alle opties open houden. 
Na het diner zag ik hem wegrijden in een Porsche. Een kankerpatiënt zonder financiële zorgen dit keer.

De verhouding man/vrouw hier is ongeveer 30/70. Maar sauna en wisselbaden worden meer bezocht door mannen. Geen idee waarom.

Tijdens het diner had ik nog steeds weinig honger en een wat onbestendig gevoel in mijn buik en at dus niet veel. Het is heel gebruikelijk dat het lichaam een detox reactie geeft dus ik geef wat gas terug. Na het avondeten was er nog een les over het lymfe systeem, maar ik ben naar mijn kamer gegaan. Blog schrijven en heel vroeg naar bed vanavond!




Vrijdag, 18 augustus.

Heerlijk geslapen en ik werd uitgerust wakker met... HONGER!
Ik besloot (ja ja; ik ga het al leren!) mijn yoga een dagje over te slaan, en ook niet te gaan rennen naar de sportlessen die hier worden aangeboden. Zelfs meditatie liet ik voor wat het was.
Dus; rustig gedoucht, wat gelezen, (voorbereidend op mijn dagprogramma; dat dan weer wel), en toen besloot ik mijn honger te gaan proberen te stillen met een slok tarwegras. Het moet erg voedzaam; wilde wel eens proberen of dat zou werken. Ik ga zelfs de smaak steeds minder erg vinden.
Ik besloot mijn dagelijkse klysma ook gelijk te doen; ben ik daar van af. En mijn tarwegras implant. 
Weet niet of het verbeelding is; maar verdomd; de honger verdween.

Ik besloot ook de 1e lezing van deze ochtend te schrappen en in plaats daarvan te proberen of ik niet een afspraak kon maken met één van de directeuren. Brian was op reis maar ik kon een consult krijgen bij Anne Maria, zijn vrouw, om 2 uur. Ik wilde nog wat vragen stellen maar vooral wilde ik eens horen wat zij van de tegenstrijdige adviezen van arts en verpleegkundige vond, al liep ik het risico niet te horen WAT ik wilde horen of NOG een andere mening.
Ik gebruikte de tijd van de lezing (ik kreeg zelfs een 'spijbelend gevoel') om dat gesprek goed te gaan voorbereiden. En schreef punten op papier in volgorde van belangrijkheid; ik had 20 minuten met haar en die wilde ik ten volle benutten!


In dit gebouw ('Hacienda') zit de winkel
Ik ging ook eens langs de winkel. Ik koop nog niks maar ik hoor ze uit over alles wat ze hebben en dan maak ik later een beslissing.
Vandaag verdiepte ik me in 'sprouting trays' want het was me wel duidelijk dat ik met die paar bakjes kiemen die ik nu heb, niet de week door ga komen.

Daarna was het tijd voor de volgende lezing; leren kiemen. Ik kiem al, maar dacht; wie weet doe ik nog wat ideeën op. Wel, binnen 3 minuten had ik al zoveel gehoord, mijn oren tuitten en ik besloot de les op te nemen op mijn mobiel want soms ontgaat mij het één en ander door het snelle Engels. Bleek een goede idee; want ik kan iedereen die die lezing ook wil horen hem toesturen via whats app! (laat maar horen; de lezing gaat over HOE te kiemen, niet WAAROM te kiemen)

Daarna was het tijd voor de lunch. Ik had behalve het tarwegras sap (30 ml) en een hele grote beker groen sap, de sap die staat voor de voedingswaarde van een paar biefstukken en een paar kilo broccoli, geen honger meer gehad. Maar ik merkte, in tegenstelling tot gister, dat ik erg veel trek begon te krijgen. Dus toen het lunchbuffet open ging, schepte ik een berg kiemen op en een paar bijgerechten (vegan tonijn - gemaakt (onder andere) van zonnebloempitten) en koolsalade met noten.
Ik ging bij iemand aan tafel zitten die de toch al lekkere homemade dressing nog wist op te leuken met een paar toevoegingen, die zo lekker waren dat ik acuut terug liep naar het buffet om dat ook te doen.
Na het eerste bordje wist ik er nog een kwart 2e bordje in te persen en toen zat ik echt vol!! Ik verbaas me er steeds meer over. En hoe weinig honger je hier hebt. Door een paar kiemetjes. Als ik het zelf niet had ervaren zou ik het nooit geloofd hebben. Ik kan zelfs een kookles bijwonen zonder te willen proeven! Geen honger!)

Toen was het tijd voor mijn afspraak met de Bemer. (zie gister als je wil weten wat dat is). En daarna was de afspraak met Anne Maria. 
Wat ik verwachtte gebeurde. Zij keek niet alleen naar de uitslagen van de scans, of alleen naar de bloeduitslagen, maar naar allebei.
Daarna beantwoordde ze mijn eerste vraag; moet ik wat doen aan die parasieten en kan ik fruit eten?
Ze zei dat de scans zo overduidelijk hoge uitslagen voor de parasieten gaven, dat ze me sterk aanraadde 3 maanden geen fruit te eten en minstens 1 maand een kuur tegen de parasieten te doen. Toen ik vroeg of ik dan bij de eerste portie rauwkost of de eerste aai van een kat weer niet vol kwam te zitten met parasieten, vertelde ze dat zij en haar man elk half jaar een korte parasieten kuur doen. Je wilt gewoon niet te veel parasieten in je buik hebben. (en ik zit er dus vol mee!)
Ok. Geen fruit. In elk geval proberen...

Verder hoorde ik haar uit over de 'atlas' specialist. En spectracell testen. En hoe je lijnzaad het beste kan eten. En wat de beste manier is om Magnesium aan te vullen. En wat de beste manier is om osteoporose aan te pakken. En wat zij dacht van mijn lage Calcium. (De verpleegkundige had mij aangeraden vegetarische Calcium tabletten te gaan slikken en de dokter vond het niet nodig. Zij had een hele andere benadering. Zij dacht dat het aan mijn schildklier kon liggen dat ik onvoldoende Calcium opnam en dat ik beter mijn Jodium, wat ik al neem omdat ik ongejodeerd zout eet, iets kon ophogen. Een interessante gedachte).
Wat zij dacht van horsetail tincture voor ingedeukte tussenwervelschijven. Wat haar mening was over bio identieke hormonen en Xymogen EP (verlengt telomeren waardoor DNA beter blijft). Voor Peter vroeg ik naar het geheim van haar man's haardos. En wat gluthation precies doet, waar geribbelde nagels door komen, wat je kan doen aan koude extremiteiten.
Al gauw had ik de 20 minuten van het consult gebruikt maar ze had duidelijk lol in mijn vragen en het consult liep nog een kwartier uit. Toen ik na 35 minuten alle vragen gesteld had en op wilde staan, nam ze alle tijd een brede belangstelling te tonen voor mijn beroep, (al die gekke baantjes die ik had gedaan), naar mijn leven en wat ik deed om gezond te blijven. Ik kon haar zelfs een tip geven over Pancha Karma; zij willen al heel lang PK naar HHI brengen maar het is moeilijk die 2 te combineren. Maar zij ziet mogelijkheden en wil PK ook eens uitproberen... ik denk dat ze ervan terug gaat komen... alleen al bij de eerste hap ghee. 
Ze vertelde dat zelfs de TCM (traditional Chinese Medicine) in de toekomst af gaat stappen van hun 'alles koken' beleid. De mensen zijn zoveel zieker dan in het verre verleden, zelfs dan 10 jaar geleden. 
Een uur later liep ik haar kantoor uit met een brede glimlach. Wat een vrouw!

Ik besloot de 'graduation' die op het programma stond te laten voor wat het was. Elke week is er een graduation (nog net niet met mantel en baret) van degene die HHI de volgende dag gaan verlaten. 
Ik ging naar mijn kamer om alvast wat aan het blog te doen, en daarna ging ik naar mijn oriëntatie over H-wave (zie de lezing van een paar dagen geleden). Ik mag de H-wave zelf ook 3 keer proberen dit verblijf. Ik heb vrees ik alleen een spiertje in mijn nek dat af en toe irriteert, maar het is ook goed voor lymfe en botten. Ik vind dit een bijzonder intrigerend apparaat. Ik ben vergeten te vragen of het ook helpt voor mijn moeders versleten heup. Voor de pijn daarvan. Dat is mijn eerste vraag bij de volgende afspraak.
Ik heb zoveel vragen!!

Daarna dwong ik mezelf om naar een 'bewegings meditatie' te gaan. Ik heb eens een keer een lopende meditatie gedaan waar ik erg van onder de indruk was. Nou - dit was meer 'gekke dans' meditatie. Knarsetandend hoste ik de hele les uit, verlangend naar het eind. De juf vond het zelf zó leuk dat ze de hele tijd vergat. Maar ik niet. Ik was de hele les gebleven maar wilde geen minuut langer blijven; dus taaide ik af. Niks gemediteerd. Veel geïrriteerd.
Maar kan ik ook weer van mijn to-do lijstje schrappen. In elk geval bij deze juf.

Diner!! 
Dit keer waren de bijgerechten kim chi (gefermenteerde Koreaanse kool maar dan niet spicy), pad thai (met courgette noedels en noot) en curry met gekookte groente. Voor het eerst iets warms en gekookts! Ik vond de pad thai met stip het lekkerste en nam al toetje nog een beetje. 
Ik ga elke keer ergens anders zitten en dit keer bij 2 oude heren. Bleken beide in de buurt te wonen en elke dag minstens 1, soms 2 keer te komen eten. De één was al 10 jaar geleden opgegeven, en alleen door met dieet te volgen (voor behandelingen heeft hij geen geld) nog steeds in leven. De botkanker is niet weg maar hij leeft nog steeds, hoewel in een rolstoel met zuurstof. De ander komt fietsend naar HHI, 2 keer per dag want heeft een hekel aan koken. 81 jaar. Enkele reis naar zijn huis een half uur fietsen. Hij praat erg langzaam dus ik zou wel eens willen weten hoe snel hij fietst. Hij heeft 'slechts' osteoporose. Hij vertelde als hij niet meer kan fietsen hij iemand betaald om 2 keer per dag eten voor hem te gaan halen. Hij kan het financieel nog 30 jaar uitzingen. Ik hoop dat hij in geldnood gaat komen ;-)

Daarna rondje sauna (zat daar met 3 Russische personeelsleden) , en nu op mijn kamer voor het laatste stukje verslag.
Ik ben nog steeds alleen. Ben benieuwd wie er morgen, of uiterlijk zondag, bij gaat komen.

tuinen staan vol (vaak gedoneerde) kunstwerken.


Zaterdag, 19 augustus.

Ik ben hier precies een week. Nog 2 te gaan.
Vanmorgen als eerste maar weer eens op mijn yoga mat. De 4 sportlessen die ze hier  elke ochtend aanbieden hou ik wel voor gezien. Het is of fitness, of slappe yoga, of meditatie waar ze constant aan het woord zijn, of bootcamp, of aquajoggen. Gelukkig heb ik mijn eigen mat meegenomen en is er altijd wel een plekje te vinden. 
MAAR; vanmorgen was 'mijn' yurt op slot! Ik besloot tussen de buiten-fitnessapparaten mijn matje uit te rollen. Daar zie je nooit een kip. Fijne rubbervloer ook. Maar ik was nog geen 5 minuten bezig of er kwam een disco dreun uit de speaker die in het midden staat. Nou, even naar de receptie om te vragen of de yurt open mocht of de muziek uit. Aan de muziek was niks te doen en zo vroeg op de ochtend was er niemand met een sleutel van de yurt. Toen ben ik maar naar een rieten hut gegaan, waar in de winter lezingen gehouden worden (vinden ze nu te heet!). Het uitzicht was schitterend maar de vloer (houten vlonders) erg vies. 
Maar het was wel te doen, al ging het minder lekker dan anders en er waren ook muskieten, maar hun steekjes voel je na 5 minuten helemaal niet meer.

Daarna douchen, sappen, en om 10 uur werd ik in de schoonheidssalon verwacht voor een 'schedel behandeling'. Er werd eerst klei in mijn haar gesmeerd, toen iets met teatree olie, toen met chlorella, en toen met tarwegrassap. Ja, dat kun je dus ook in je haar smeren!
Je hoofd werd heel veel geborsteld en gemasseerd, ingepakt in warme doeken, en daarna werd alles uitgespoeld en was je klaar. Ik moet zeggen; mijn haar voelde erg zacht aan en ik had geen tijd om naar huis te gaan en te föhnen, maar het bleef de hele dag zitten en heel zacht aanvoelen.
Alle behandelingen tot nu toe zijn bij het programma inbegrepen, en in week 2 en 3 ook. Het zijn er zo veel dat ik niet weet wat er nog meer in te persen, maar er zitten vrouwen hier hele dagen in de salon. Dezelfde dames die ook opgespoten lippen (kan hier niet; botox is hartstikke giftig), rimpel nekken en gladde voorhoofden hebben.

Elke week op zaterdagochtend is er iets creatiefs te doen. Vandaag mandala tekenen. Ik heb nog nooit een mandala getekend, en ik besloot het maar eens te doen. Het was best aardig maar het is waarschijnlijk mijn laatste mandala. En Peter hoeft niet bang te zijn dat die ingelijst in onze huiskamer komt. Misschien wil mijn moeder hem hebben op haar prikbord met kunstwerken van de kleinkinderen. Die raken zo'n beetje uitgekunstwerkt.



Daarna was het alweer tijd voor de lunch. Op zaterdag hebben ze avocado. Heerlijk. Maar ik kon met moeite een hele op, in stukjes door mijn kiemensalade. Ik begin toch te geloven dat het waar is wat ze zeggen; omdat je ondervoed bent heb je de hele dag zin in kleine hapjes en snackjes en eet je veel te grote maaltijden. Ik snap er helemaal niks van. Maar ik merk het zelf. Ik heb ook geen honger tussen maaltijden. Ik zie vaak mensen noten snacken, of 'gezonde' koekjes of crackers, of iets met gezonde chocola (zie je nooit op het buffet maar kun je in de winkel kopen) en ik heb niet eens zin in een klein proef-hapje.

Na de lunch was het uitje van de week. Vorige week was dat naar de biologische supermarkt, nu naar het strand. Ik ging ook mee. Het was een half uur rijden naar het beste strand, maar dan had je ook wat. Niet te veel mensen, bijna wit zand (dat gloeiend heet was!!), en stralend blauw water met een klein golfje. Er was nog een palmboom vrij; dus daar kroop ik onder en liep met slippers aan naar het water; anders was het niet te doen. Daar liet ik mijn slippers achter en liep het water in. Ook al warm!! De Atlantische oceaan, dezelfde ijskoude als een maand geleden in IJsland, en hier net zo warm als je bad thuis. Ik dobberde even rond, en besloot toen een uur te gaan lopen langs de kustlijn.
Daarna even opdrogen op mijn handdoekje en toen stond ons busje al weer klaar. Inmates gelucht!

Thuis even lekker douchen, en naar het avondeten. Zaterdagavond is het hier altijd erg rustig. Een deel van de groep naar huis, en de nieuwe komen morgen. Het buffet is ook minder uitgebreid, maar wel met ijs toe. Dezelfde smaken als vorige week.
Ook stond er weer die vreemde transformational breath les op het programma. Nou, één keer was voor mij genoeg. Bovendien moest ik mijn sauna rondje nog doen en had ook nog geen 2e keer tarwegras gehad.
Daarna lekker naar bed.


Zondag, 20 augustus.

Vandaag stond er helemaal niks op het programma dat me aantrok, dus ik had echt een dagje vrij (maar geen rust). 
De dag begon met gietende regen en het was van een soort dat wel eens de hele dag zou kunnen aanhouden, maar er zijn overal paraplu's. 
Ik begon de dag vroeg met yoga zodat ik de yurt kon gebruiken voor een groep hem nodig had. Ze hadden beloofd dat de kleine yurt open zou zijn maar dat was dus niet het geval.
Daarna even citroenwater halen, tarwegrassap maken, badkamerrituelen... en dan is het al gauw half 11. Tijd voor het groene sapje, dus ik liep naar het restaurant. Daar stond tot mijn verbazing de restanten van het heerlijke fruit buffet; was ik helemaal vergeten. Donderdag stond ik er nog likkebaardend naar te kijken; nu was ik tevreden met mijn saaie groene sap. Daarna draaide ik een wasje, en toen ik naar binnen liep zat de Fransman doodziek te wezen op de bank. 
Hij had een keelontsteking en zijn keel was door de lymfklierkanker toch al opgezet. Hij leek nog meer op Catweazle dan hij al deed. Net zo graatmager, sliertig haar en zo'n viezig baardje. Dat doet hij om de tumor in zijn linker kaak te verbergen, maar ik denk dat hij op zou knappen van een kapper en scheerbeurt en met een dikke linker kaak. Maar goed. 
Omdat het regende reden de golfkarretjes niet dus had hij ook nog niets gehad behalve water en thee. Ik ging groen sap voor hem halen, vond verzachtende kruidenthee voor de keel (pikte alle zakjes voor hem mee) en op de terugweg even langs de winkel wat ze hadden tegen keelontsteking. Nog even langs de sapbar want tarwegrassap zou er ook wel bij in geschoten zijn. Hij was me erg dankbaar en wilde niks uit de winkel. Ook best. Hij ging weer terug naar bed en ik ging kijken of mijn was al klaar was. 
Daarna was het al lunchtijd.
Na de lunch liep ik naar de winkel om nu eens een goede blik op hun supplementen en boeken te werken. Ze verkopen ook organische kleding, zaden, alles wat je voor kiemen nodig hebt, waterzuiveringsinstallaties, etc etc.
Ik maakte een lijstje wat ik zou willen kopen en ging terug naar mijn kamer en was de rest van de middag bezig op internet om te kijken of het in Nederland te koop was, of bij Amazon, of Iherb.
Peter belde nog en hij is zowaar geïntresseerd in vitamines voor haargroei.
We zullen het je laten weten, volgend jaar om deze tijd, of hij er mee door gaat of niet, haha.

Catweazle bleef de rest van de dag in zijn kamer met 'niet storen' op de deur dus dat deed ik dus maar niet.

Bij het diner zat er weer een hele groep nieuwelingen. Ik probeer elke maaltijd bij nieuwe mensen aan tafel te gaan zitten. Nieuwe verhalen uithoren! Dit keer schoof ik aan bij 2 dames, die zussen bleken te zijn, in de buurt te wonen en een paar keer per week langs te komen voor lunch of diner. Zou ik ook doen als ik hier zou wonen!
We hadden een leuk gesprek over van alles. Ze waren gepensioneerd - 61 en 67 maar zagen er absoluut niet zo uit. Allebei gescheiden en geen kinderen, en een hoop lol in hun leven. 

Daarna laatste rondje sauna en via de tarwegrassapbar naar huis. Daar trof ik tot mijn verbazing het bed nog steeds leeg aan. 
Nou ja, als ze maar niet midden in de nacht binnen valt, vind ik alles best.


favoriet plekje bij een vijvertje met yoga-figuurtje-fontein

Maandag, 21 augustus.

Vandaag weer een vol programma. Dus voor 7 uur stond ik op mijn yogamat, half 9 citroensap gaan halen en op terugweg tarwegrassap maken en vervolgens een uurtje zoet in de badkamer. 
Om 10 uur had ik mijn eerste lezing, met als titel 'Take it home'. Hoe je alles wat je hier leert thuis kan voortzetten. Was interessant en weer een hoop informatie gehoord. (oa dat een tarwegras implantaat binnen 7 seconde in de lever zit!)
Het viel me op dat ik 3 vragen stelde waarop ze geen antwoord wist. Mooi. Ik ga dus slimmere vragen stellen.

Daarna op het Theragem apparaat (zie vorige week). Dit is echt mijn lievelingsbehandeling. Op een warm, comfortabel trillend waterbed, afgedekt met een warm dekentje. (de a/c blaast hier volop; al die dikkertjes hier hebben het snikheet en die gillen blijkbaar harder dan de koukleumen).
Lekker liggen doezelen en zelfs de muziek op de koptelefoon was niet storend. 
Toen nog onder de laser (zie ook vorige week), en daarna had ik nog een kwartiertje over voor de lunch. Ik besloot eens te kijken of verpleegkundige Tom te spreken was. Die man weet een hoop over supplementen en ik had een paar vragen voor hem. Die wist hij mbv internet prima te beantwoorden en ook wist hij antwoord op mijn vragen van die ochtend.

Ik lunch tegenwoordig zo vroeg mogelijk (12.30 uur) en het diner eet ik zo laat mogelijk (18.30) en dan heb ik nog eigenlijk geen honger. Ik snap er helemaal niks van.
Toen ik mijn bordje volgeschept had, keek ik eens de zaal rond op zoek naar de nieuwe gezichten. De meeste mensen van vorige week heb ik al uitgehoord. Harriet kliekt steeds bij hetzelfde groepje dames maar daar moet ik niet aan denken. Ik heb nog niemand ontmoet met wie ik erg kan lachen. Maar dat kan ook de taal zijn. Hoewel de meeste mensen hier erg met gezondheid en eten bezig zijn, houden ze er ook van om op een briefje te krijgen wat ze moeten doen en dan denken ze verder niet na. Niemand heeft nog de manual gelezen. Ik ook niet, maar dat is tijdgebrek. De opkomst bij lezingen is magertjes en dat zegt al genoeg. Ook als een afspraak samen valt met een lezing die de komende 3 weken niet herhaald wordt, en wat een belangrijke, onderstreepte lezing is, gaan ze naar die afspraak. Ik verzet de afspraak. Altijd wel ergens een gaatje en anders volgende week.
Ik zag een oude man zitten met een volle bos wit haar, bruin gezicht en een duur overhemd. Mmm... wat zou die hier doen? Aan zijn tafel zaten een oudere heer die ik erg mag, een man van mijn leeftijd die altijd zeurt op een semi-grappige manier over zijn vrouw, en een jong meisje. De oude man die ik mag, wenkte al naar de lege stoel naast hem, en ik ging zitten. Stelde me voor aan het dure overhemd en het jonge meisje. Het meisje zat naast mij en ik vroeg haar wat haar hier bracht. Ze vertelde dat ze in Calgary woonde, al een paar jaar probeerde over te stappen naar een vegetarisch dieet, maar dat het dure overhemd de voornaamste reden was waarom ze hier zat. Zelfs ik voelde al nattigheid, dus vroeg zo onschuldig mogelijk; 'je vader?'  (terwijl opa ook had gekund, haha). Ze was even van haar stuk gebracht maar het dure overhemd zei trots; 'I'm her lover.'
Hij vertelde dat hij tegen diabetes aanzat en dat hij iets aan zijn gewicht wilde doen. 
Nou, als dat lukt wordt het heel veel nieuwe dure overhemden kopen!

Na het eten had ik een  afspraak in de verpleegsterspost, waar ik onder de Viofor ging. Die had ik vorige week ook al mogen doen maar was ik vergeten. Nu mag ik er deze week 2 keer onder, geen probleem. Dit is een electromagnetische therapie die alle biologische processen en de bloedcirculatie in je hele lichaam verbetert waardoor je immuunsysteem versterkt wordt. Je ligt op een bed met een boog over je buik, lekker rustig 20 minuten uitbuiken van de lunch.

Daarna een lezing in de salon gevolgd over de nieuwste manieren waarop je huid verjongd kan worden. Alle opgespoten lippen en scheve ogen zaten al op de eerste rij. 
Rimpels, huidvlekken en vet kunnen ze in 1 behandeling laten verdwijnen. Zelfs vet bij je knieën. Jarenlang een doorn in mijn oog maar nu valt het mee en pieker ik er niet over dat te gaan doen. Ook hebben ze een collageen-stimulerende laser behandeling. Eerst loop je 2 dagen voor aap, de vellen vallen van je gezicht, vervolgens zie je er een maand niks van, daarna trekken rimpels glad en na 6 maanden wordt er geen collageen meer aangemaakt en na 9-12 maanden ben je weer aan de beurt. Klinkt niet aanlokkelijk. We mochten vervolgens allerlei cremetjes uitproberen. 
Daarna snel naar buiten voor de solar eclipse. We hadden allemaal een brilletje gekregen en om 3 uur zat de maan bijna volledig voor de zon. Door je brilletje werd de zon oranje en kon je nog een klein schilletje zon zien. (In NY zat de maan volledig voor de zon.)


zonder brilletje (niet in de camera gekeken) zie je niks bijzonders
Daarna even naar mijn kamer voor wat spulletjes, en toen toch maar met lichte scepsis en flinke twijfel naar de lezing van de psychotherapeut over de 'quantum concepts of health en healing'. Ik heb het 20 minuten aangehoord en toen had ik gelukkig een 'afspraak'. 
Ik liep naar het restaurant voor mijn groene sap, en toen naar de sauna voor mijn dagelijkse rondje want die avond was een lezing over acupunctuur. 
Na de sauna was het al tijd voor het avondeten. Ik schoof bij 3 nieuwe dames aan. Na een kennismakingsrondje bleken er 2 kanker te hebben (long en dikke darm); bij beide was het begin augustus geconstateerd en ze waren zonder verdere behandeling direct hierheen gekomen. Slim en dapper. Of je een maandje later aan opereren, bestraling en/of chemo begint maakt ook niet meer uit (kanker zit er al minstens 3-5 jaar), en er gebeuren hier hele vreemde dingen.
De 3e dame was 82, bewoog zich als en jong vogeltje, is 40 jaar geleden bij het HHI geweest en komt elke 10 jaar een keer terug voor een opfrisbeurt. Sinds 2 maanden heeft ze slikklachten, oorpijn en gezwolle lymfklieren in de keel. De artsen kunnen niks vinden, maar kunnen haar ook niks bieden dus is ze hier.
Behalve het 'kennismakingsrondje' was het toch een gezellig gesprek. 2 dames waren psycholoog en therapeut en iedereen deelde iets van hun leven, tot om 7.15 uur de lezing begon.

De lezing was heel aardig en hij deed ook een demonstratie bij een patiënt die bijna niet kon lopen (en al een maand niet kon slapen) van de pijn in haar rug. Ze was een 40 jarige, slanke dame, die grauw zag van de pijn en het slaapgebrek. De arts vroeg haar pijn een cijfer te geven van 1 tot 10 (10 is erg). Ze gaf een 8.
3 naaldjes in 2 onderarmen en ze gaf zichzelf een 5. Ze kon tot haar verbazing ook haar knieën een beetje optillen. Nog 2 naaldjes in haar hoofd en de pijn was nog maar een 3 en ze kon zich vooroverbuigen. En dat in nauwelijks 5 minuten. Voor het eerst zag ze het zitten om naar bed te gaan. De acupuncturist dacht dat de pijn maximaal een 5 zou worden vannacht. Hij boodt haar aan om de volgende dag voor een volledige behandeling terug te komen, wat ze gretig aannam.

Daarna snel naar mijn kamer, nog geen kamergenote, blog schrijven en nu naar bed.




Dinsdag, 22 augustus

Vanmorgen stond ik om 7 uur op mijn yogamat... en om 7.05 uur hield ik het voor gezien. Het ging loodzwaar en ik besloot om naar mijn lichaam te luisteren. Jaja; ik kan het wel!

Dus die ochtend een zee van tijd over. Ik ging eerst maar eens naar de verpleegsterspost om een keer mijn bloeddruk te laten testen. Die was beter dan ooit. (altijd extreem laag). Even op de weegschaal maar daar ook niks schokkends. Ik ben een kilootje lichter maar dat is alles. Om me heen vliegen de kilo's eraf. 

Ik ging naar het restaurant voor mijn citroensap met cayennepeper (zet de spijsvertering aan het werk) en daar zat mijn andere buurman, de hennepkweker. Hij zat te ontbijten (er moeten een paar kilo's af bij hem en dan krijg je om je bloedsuiker niet te laten schommelen een buckweit- of quinoa papje dat je met kaneel nog een beetje kunt opleuken (zo ongeveer zoals je behangplaksel daar ook mee zou kunnen opleuken). Hij zat met lange tanden te eten maar was in 8 dagen al 4 kilo kwijt. Hij wenkte me en ik besloot dat ik geen haast had en wel een praatje kon maken. Het is een erg sympathieke man. Ik ging hem wat verder uithoren. Hij is de hele dag OF in een therapie OF aan de telefoon. Hij vertelde dat hij al $ 5000,- aan therapie's in 1 week had uitgegeven. Maar hij volgt dan ook geen enkele lezing. Het is een gebruinde, dikkige man, met een dun paardenstaartje. Hij heeft een grappig en vriendelijk gezicht. Hij vertelde dat hij wachtte op een gesprek met de directeur. Hij is op het moment in heel Amerika eco-villages aan het bouwen en vond dat ook hier wel passen. Tussen neus en lippen vertelde hij dat hij met elke oogst hennep $ 200 miljoen netto verdiend. En dat hij elke 5 maanden oogst. En dat alles legaal, zei hij met twinkelende oogjes. Dus die $ 5000,- therapie plus donaties aan Catweazle konden er ruim af. Waar heb je op je 67e nou 500 miljoen per jaar voor nodig? Een vliegtuig misschien? Of een boot? Hij vertelde dat hij al een privé vliegtuig had gehad toen hij jong was. Hij is de grootste drugssmokkelaar van Amerika geweest. Ik vroeg of hij dan ook in de gevangenis had gezeten, als die carrière beëindigd was. Ja. 9 jaar. Maar in een gemengde, heel relaxte gevangenis waar hij zijn 3e vrouw ontmoette. Dus nog best een aardige tijd gehad daar ook, haha.
En toen hij er uit kwam is hij dus in de hennep gegaan. Legale wiet. Hij wordt nu rijk van de dure, populaire CBD olie. 
Ik zei dat hij wel een boek kon schrijven. 
Nou, hij was bezig met een film. Over zijn leven. Er was al een titel en een website; The king of pot.
Hij gaf me ook zijn visite kaartje hier staat een waarschuwing op; This card is made of HEMP paper and may be illegal in some states.

Daarna tarwegras gaan maken. Catweazle is nog steeds erg ziek. Ik besloot op de gok voor hem ook maar een sapje te maken. Het is een geduld werkje. Maar de ruimte met 4 persen was leeg en ik besloot 2 machines tegelijk aan het werk te zetten. Dat ging prima.
Thuis eerst langs de buurman. Hij lag doodziek op bed te wezen. Erg transpirerend. De dokter zou zo langskomen en hij was erg blij met het tarwegrassap. Schijnt ook goed te zijn als je ermee gorgelt.
Ik sprak met hem af als ik om 10 uur groen sap ging halen, om ook een beker voor hem mee te brengen. Verder wilde hij niks. Om 10 uur zou de dokter langs komen, dus ik liet hem met rust.

Om 11 uur was mijn eerste lezing. Over detox en eliminatie door Anne Maria, de directeur. Was interessant, maar de lezing van haar man om 2 uur over de juiste voedselcombinaties was nog veel interessanter. Ik heb beide lezingen opgenomen; wie interesse heeft; ik kan het per whats app sturen.
Tussen de 2 lezingen had ik nog een afspraak op de MRS 2000 (oa stress verminderend, tegen osteoporose en ondersteunt de detox). 
Toen de lunch, de lezing over voedselcombinaties en een lezing over correcties van de atlas (bovenste wervel). Deze lezing had ik vorige week maar half gevolgd dus ik beet op mijn tanden, want ik was inmiddels al aardig gaar, en luisterde het hele verhaal af.

Daarna nog even op de turbo machine en toen vroeg aan de avondmaaltijd, zodat ik vroeger de sauna in kon, langs de sapbar en wat meer tijd had op mijn kamer 's avonds.


vreemde vogels rond onze bungalow


Woensdag, 23 augustus

Vastendag vandaag!
Mijn minst populaire dag, maar als troost plan ik mijn wekelijkse massage op deze dag en zorg dat ik de dag goed vol prop. Bezig zijn helpt me meer dan uitrusten. Misschien een instelling die ik nog eens moet veranderen... 
Waar ik wel nieuwsgierig naar was, is hoe de dag zou verlopen qua honger. De dagen hiervoor merkte ik dat ik steeds minder zin in eten had. Heel vreemd voor mij. 

Ik was eigenlijk van plan geweest vandaag een yoga-rustdag in te bouwen (minstens 1 keer per week geen yoga) maar dat was gister onbedoeld gebeurd. Ik was benieuwd of ik hetzelfde zou voelen als gister; dat loodzware niet vooruit-te-branden gevoel. Ik liep naar de yurt naast ons huis... was die op slot. GRRR! Ik had gister nog gevraagd of die open kon zijn en de hele dag waren er geen lessen in. 
Ik liep terug naar ons huis en belde de receptie. Ja; ik kon gerust terug gaan; ze zou gelijk de sleutelman bellen en die zou dan binnen een half uur komen. Of ik dan soms een half uur in de regen zou moeten wachten... ben gekke Henkie  niet. Ik vroeg haar of ze kon terugbellen als de yurt open ging. En ging in de huiskamer zitten. Na 2 minuten bedacht ik me dat ik al vast met wat sunsalutations zou kunnen beginnen, in de huiskamer naast de telefoon. Was wel een oneffen stenen vloer en de airco stond aan, maar gelukkig niet te hard. Nou... goed dat ik begonnen was want het duurde 55 minuten voor ze belde dat de meneer met de sleutelbos onderweg was. Toen was ik al zo gewend geraakt aan de huiskamer dat ik het maar daar heb afgemaakt. Kon ik gelijk mijn huisgenoten in de gaten houden, haha. De eerste kwam om 8.30 uur haar bed uit. Niet te geloven! Ook merk ik helemaal geen klysma activiteiten. Ach ja... niemand is zo gek als ik dus.

Toen ik klaar was, ging ik citroenwater halen, zonder cayenne peper dit keer want mijn spijsvertering hoefde niet op gang te komen vandaag.
Daarna langs de sapbar, voor mezelf en de nog steeds zieke Catweazle tarwegras persen. Hij is inmiddels wel begonnen met antibiotica, zeer tegen zijn zin maar zelfs de dokters hier zagen geen andere oplossing. En zo waar zag ik hem in de loop van de dag een beetje rondscharrelen. Hij gaat zaterdag naar huis. Ik denk met een geldzakje van de hennepkweker. Ik weet nu waar de hennepkweker op lijkt. Hij heeft wat weg van Jack Nickolson. 



Het eerste praatje zou om 11 uur beginnen, en ik redde het maar net. Ik was ook nog de dame van de acupunctuur tegen gekomen. Het bleek dat na die paar naalden van de korte sessie de pijn ruim 2 uur was weggebleven. Ze ziet hem nu elke dag, en over het algemeen is het ietsje beter. Maar ze vertelde dat ze ook uitgezaaide kanker heeft; 6 weken geleden ontdekt en de primaire tumor is niet meer te achterhalen. Dus niet eens chemo aangeboden gekregen.

Om 11 uur zou Brian, de directeur, een uur vragen beantwoorden van de zaal. Ik had 2 vragen. Hij zei gister dat osteoporose zelfs te genezen is, en ik wilde weten hoe. Ook wilde ik voor een vriendin weten wat hij deed aan diabetes type 1.
Ik was vrij snel aan de beurt met de osteoporose vraag. Zijn antwoord was; elke dag minstens 1.5 uur in de gym trainen met gewichten. Als je botten dingen laat wegduwen, worden ze in elkaar gedrukt. De losse holtes in de botten worden zo steeds kleiner. Hij heeft het keer op keer zien gebeuren. 80% van de genezing komt door training. 10% door een goed veganistisch dieet (geen calcium!!!), 10% door supplementen als biotin en bio-identieke hormonen. 
Daarna stelde Duur Overhemd een goede vraag over mobieltjes. Zeer interessant. Duur Overhemd kan verrassend uit de hoek komen. Maar het blijft een kwallebak die een aftershave walm verspreid terwijl het een geurvrije campus is. Zijn slaafje wijkt niet van zijn zijde. 
Na een uur had ik mijn afspraak bij de masseur. Het zag er naar uit dat de les nog lang niet afgelopen zou zijn, en ik liet mijn mobieltje in opnamestand op tafel liggen bij mijn boeken. Als de les afgelopen zou zijn zou mijn buurvrouw hem bij de receptie afgeven.
De massage was uitstekend, alleen constateerde hij dat hij zelden zo'n lenig persoon op tafel had gehad. Hij deed namelijk ook wat stretches; daar is hij maar mee opgehouden; had geen zin bij mij.
Toen ik na een uur terug kwam van de massage , was de les nog bezig!! 
Ik kon de vraag over diabetes type 1 nog stellen; zijn antwoord was verrassend. Type 2 kan hij 100% omdraaien (=genezen). Type 1 komt 40% van de insuline af, 30% verbeterd goed, en 30% niks. Het is zijn grote frustratie dat hij nog niet achter de reden daarvan is gekomen. Hij kan van te voren ook niet voorspellen wie er op de behandeling zal reageren.

Dat 2e uur moet ik dus nog een keer afluisteren; zal wel in het vliegtuig worden...
Ik ben ook nog niet op 1/4 van de dikke handleiding. Zo druk. Het kletsen met andere gasten probeer ik tot de maaltijden te beperken. En als ik kwartiertjes over heb - meer is het echt niet - benut ik die voor de turbo machine, in de winkel kijken wat ze hebben en ze uithoren hoe het werkt en om afspraken te maken.

Tussen 13 en 14 uur stond het kokosnotenboertje weer buiten, groene kokosnoten open te hakken. Waarom ze maar 1 keer per week kokosnoten uitdelen is me een raadsel. Ook nog een vraag om te stellen. Je krijgt 1 kokosnoot per persoon en als er tegen 2 uur nog kokosnoten over zijn mag je een 2e.
Het doet me nog steeds heel veel pijn om een lege kokosnoot weg te gooien met dat lekkere vlees er nog in!! Maar het is vastendag. Ik overwoog nog om de kokosnoot in de koelkast te bewaren, maar ze zijn hier geen voorstander van kokosnotenvlees tijdens de detox. En ik kom hier niet om van de honger; dus weg er mee!

Om 14.30 uur startte er een interessante lezing over water. Wat zit er allemaal in ons drinkwater. Hoeveel gifstoffen tolereert de regering. Wat zit er nog meer in. En vooral; wat zijn de beste waterfilters. Er is ook een waterfilter voor op reis. Want zelfs in bepaalde landen (oa Indonesië) heeft hij het gebottelde water getest en dat was niet goed.
Deze les ook opgenomen.




Daarna moest ik een keus maken uit een lezing; 'als haren kunnen praten' en 's avonds naar de sauna, of een meditatieles en nu naar de sauna. Ik koos voor de meditatieles en ging dus naar de sauna. Daar ontmoette ik een fysiotherapeute die ook voetreflexologie deed. Dobberend in het mineraalbad merkte ze mijn gebogen kleine tenen op; en voor we het door hadden gaf ze mij een complete, hoewel wat beperkt door het water, voetreflex behandeling. Alleen mijn rechter nier is een beetje zwak, maar verder zijn alle organen in topconditie, zelfs mijn longen en mijn blaas, die ik als zwakste organen zou betitelen. Ze deed een test dat ze haar vingers tussen mijn tenen wurmde en met haar andere hand kneep ze vervolgens haar vingers (en mijn tenen) samen en ik moest aangeven wanneer het pijn ging doen. Nou... nooit. Nou, voor de 2e keer die dag hoorde ik dat ze dat nog nooit had meegemaakt. Het betekend oa dat mijn chakra's open zijn (= een goed teken). Ze raakte geobsedeerd om iets aan mijn voeten te vinden dat pijn aan gaf. Ik zei dat mijn rechterknie zwak was door een meniscusoperatie en een beetje artritis, maar ook daar kon ze niks van terug vinden. Was erg leuk en toen ik me aankleedde en naar Oasis liep, tintelden mijn hele voetzolen aangenaam.
In Oasis, het therapie centrum, kreeg ik een behandeling met Nu Calm. Daar had ik vorige week een lezing over gevolgd. Je wordt 50 minuten aan de machine gelegd, en na 5 behandelingen is je hele slaapritme 100% verbeterd. Bij iedereen. Gegarandeerd. De 1e behandeling is gratis, daarna wordt het vrij prijzig. Nou, zo slecht slaap ik ook weer niet.

Onder een dekentje in een lekkere ligstoel luister je naar niet onaangename geluiden. Ik lag heerlijk, mijn gedachten kwamen tot rust, mijn voeten tintelden nog steeds, en ook voelde ik prikken in andere lichaamsdelen.
Ben benieuwd hoe ik vannacht slaap. 

Toen naar het restaurant voor het avondsoepje. Gemaakt van rauwe groente en kiemen en ze weten het aardig vullend en smakelijk te krijgen. Geen straf en ik at er 3 bekertjes van op. Ik zat aan tafel met een heel klein vrouwtje die een prettig gezicht had. We raakten aan de praat. Het bleek dat ze 3 maanden geleden opeens een langzaam groeiende longtumor bij toeval hadden ontdekt (door een foto na een val op haar schouder). Ze hebben de hele tumor prima kunnen verwijderen en er was geen nabehandeling nodig. 
Na de operatie hoorde ze van HHI en ze besloot hier te komen. Ik vroeg haar of ze zich ook had laten opereren als ze 3 maanden geleden al van HHI had gehoord. Ze bekende eerlijk dat ze dat niet wist en dat ze blij was dat ze niet voor dat dilemma had gestaan. Ze heeft nooit gerookt en doet al 15 jaar bijna elke dag bikram yoga. Ze mist haar yoga en ik vroeg of ze het zelf niet deed. Maar dat wilde of kon ze niet. Ze wil wel graag eens een keer met mij meedoen. Nou, zoveel ervaring; al is het met een ander soort yoga, dan is het mij best!
We zaten zo te kletsen dat we helemaal de tijd vergaten; en op een holletje gingen we naar de meditatie les. Achteraf had ik nog best een half uur langer kunnen kletsen. De leraar, een vreemd Indiaans ogend mannetje, is wel zo'n kletskous!! Hij kon alleen al een kwartier praten over dat je rustig in elke houding, zelfs op een stoel, kon zitten, Het was alleen belangrijk dat je rug recht was en je geen pijn had. Daarna ging het een kwartier over de ademhaling. Gewoon door blijven ademhalen.
Daarna werd het interessanter. Hij legde uit welke bewegingen je met je armen moest maken en welke geluiden uit je mond moesten komen. Telkens als ik dacht; nu gaan we beginnen, wist hij weer iets anders nutteloos voor de dag te toveren waar hij vervolgens ellenlang over door wauwelde. Na 3 kwartier gaf ik het op. Ik vind dit geen meditatie maar irritatie les. Doei pipeloei, mij zie je nu echt niet meer terug hier.

Lekker naar mijn kamer! Op mijn kamer bedacht ik dat ik het 2e tarwegrassapje was vergeten. (tussen de middag had ik na de kokosnoten nog wel een sapje genomen tegen de honger; maar 's avonds moest ik minstens nog een implantaat). Nou, ik zat zo lekker, en ik had echt genoeg gehad, dus ik liet het er maar bij.

Morgen weer een dag!


Donderdag, 24 augustus.

Midden in de nacht, om 3 uur werd ik wakker. En wel klaarwakker. Stug bleef ik nog een uurtje draaien maar toen ging toch echt het licht aan. Ik denk dat ik heb liggen dutten bij Nu Calm; en dat op het eind van de dag. Dodelijk.
En dat terwijl ik vandaag kon uitslapen! Zul je altijd zien.
Om 9 uur stond er nl trampoline springen op het programma. Daar had ik leuke dingen over gehoord en wilde dat wel eens uitproberen. Toen het 9 uur was, sleepte ik me naar de les. Ik had meer zin om terug in bed te duiken, maar trampoline springen staat niet zo vaak op het programma dus effe doorgebeten.
De trampolines zijn klein, laag en rond, en hebben een wat stugge vering. De les werd gegeven door een grote, gespierde neger met rasta haren. Nou, als die naar je keek wilde je wel doorgaan. Zucht. En ik dacht achteraan te staan, maar zijn trampoline stond voor mijn neus. Ook dat nog. 




Vervolgens ging de muziek keihard aan, en begonnen we 5 minuten te springen. Verrassend vermoeiend, maar niet al te. Daarna een halve minuut pauze waarin hij het volgende setje van 5 minuten uit legde. 
En zo een uur lang. Het was zeer goed te doen. Al binnen 10 minuten zweette iedereen behalve ik. Door de airco had ik het zelfs nog een beetje koud. Toch wat mis met mijn interne kacheltje.
De laatste oefening was een buikspieroefening. Je mocht op je rug op de trampoline gaan liggen, en vervolgens deden we verschillende buikspieroefeningen. Ik zag iedereen na 20 keer neerploffen voor een pauze. Ik fluisterde tegen mijn buurman of hij wat voelde want ik voelde niks. Helaas hoorde de leraar dat. Dus kwam hij naast mij staan en liet me een wat zwaardere variant doen. Hij stond er bij en telde. De 100 kwam in zicht. Toen gaf hij het op. Niet ik.

Trampoline springen is goed voor je botten, lymfe en hart. En op zo'n kleine trampoline is het erg leuk. Niks salto's; gewoon een beetje hupsen. 

De volgende afspraak was een medische. Op advies van de verpleegkundige ging ik een half uur aan de nebulazer met glutathion. Mijn bioscan vertoonde wat zwakke punten in mijn longen, waar de glutathion. Glutathion maakt het lichaam zelf aan, maar als je het inhaleert of per infuus neemt kun je het lichaam een handje helpen. Het heeft detoxificerende, antioxidatieve en immuunversterkende eigenschappen, die mijn wat vervuilde longen goed zouden doen.
Nou, de damp smaakt naar rotte eieren en na 50 minuten was ik ook een beetje duizelig. 
Maar goed; het zit erin.

Daarna had ik een vervolgafspraak bij de psychotherapeut. Ik kon kiezen tussen een behandeling voor de toekomst of een regressie die onverwerkte problemen kon opsnorren en verwerken. Die behandeling voor de toekomst klonk nogal zweverig en ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar regressie therapie. Ik was een beetje op mijn hoede en liet me niet voor 100% gaan, maar ik voelde me op een gegeven moment, toen ik 7 traptreden af moest lopen, wel dieper in de stoel zakken. Ik moest langs 56 deuren lopen (elke deur staat voor een jaar in mijn leven) en toen ik bij 0 was, moest ik kiezen om terug te lopen en een probleemdeur te openen. Met moeite kon ik er één kiezen. Maar vooruit. Misschien dat het daarom was, maar het probleem achter die deur werd niet opgelost of lichter. 
Fijne deuren had ik ten overvloede. Maar ik merkte dat de deuren waarachter mijn kinderen geboren waren, met stip naar voren kwamen.
Hij liet me in gedachte wisselen van deuren, maar ook dat hielp niet het probleem op te lossen. 
Nou - dat weten we dan ook weer. Voorlopig hoef ik niet naar een psycholoog. (of juist wel??)

Toen nog 8 minuten op de Bemer en daarna was het lunchtijd. Voor het eerst in lange tijd had ik honger. Dus ik vrolijk naar het buffet.
En daar hadden ze behalve de kiemen en bladeren dit keer als bijgerecht 'rijst met doperwtjes' (hele fijne rauwe bloemkool) met paddenstoelen in Stroganov saus. Ik schepte royaal van alles op (braaf 80% kiemen), en ging vervolgens nog 2 keer terug voor een beetje van die Stroganov paddenstoelen. Ik wist dat ik het 's middags zou gaan bezuren, dus ik hield het bij telkens een volle eetlepel. 



Na de maaltijd stond er "connecting with your joy" op het programma. Sorry, kan jullie daar niks over vertellen, want ik besloot even een tukje te gaan doen. Dat lukte prima en het was maar goed dat ik mijn wekker had gezet voor de kookles want anders had ik die gemist. De kookles was nog beter dan de vorige keer en tot mijn blijdschap stond het recept van die Stroganov paddenstoelen op het lijstje. De saus bleek gemaakt te zijn van veel water, gedroogde paddenstoelen, wat sesamolie en een scheutje Braggs aminos. (soort sojasaus zonder soja). Zo simpel. Alles in de blender en klaar. 

Daarna ben ik naar mijn kamer gelopen om het diner nog wat uit te stellen want ik had totaal geen honger. Toen ik het niet langer uit kon stellen, ben ik naar het restaurant gegaan en terwijl ik een mager bordje met tegenzin opschepte, bedacht ik me dat ik het ook in de koelkast kon bewaren, eerst het sauna rondje gaan doen en dan eten. Dus ik naar de sauna, waar ik dit keer gezelschap had van de 2 personal trainers die hier rondlopen (oa Rastahaar en die ander deed niks voor hem onder). Iedereen zat in de eetzaal dus verder afgestorven.
Tegen 8 uur was ik klaar; in het restaurant was een lezing begonnen over holistische principes met betrekking tot onze huisdieren. Ik had nog steeds geen greintje honger, ging langs de sapbar om mijn tarwegrassap te maken en ging naar huis.


Gisteravond belde Peter. Hij vroeg of ik ook niet een rubriekje 'afhakers' kon maken onder het rijtje 'followers'. Ha. Dit blog is nu al 145 keer bekeken door verschillende mensen. (dus als je elke dag dit leest op dezelfde computer telt het niet). En ik krijg heel veel reacties per whats app. Dank daar voor!!


Vrijdag, 25 augustus


Goed geslapen en meteen maar met de yoga begonnen, gevolgd door rondje citroenwater halen, sap maken en de badkamer.

Om 10 uur mocht ik aan de H-wave (zie dinsdag, 15 augustus). Het schijnt heel revolutionair te zijn bij pijnbestrijding.
Dat spiertje in mijn linker schouder die mij irriteert bij het naar links draaien van mijn hoofd, hebben noch de Bemer noch de masseurs kunnen verbeteren. Ik was benieuwd of de H-Wave dat wel zou kunnen. Er worden echt spectaculaire dingen met dit apparaatje gedaan bij alle soorten pijn. Bijvoorbeeld; versleten heupen kunnen ze er niet mee genezen, maar de pijn wegnemen lukt bij 9 van de 10 mensen. En werkt bij 7 van de 10 migraines. Voor elke pijn is er een statistiek die ik voor je kan opzoeken.
Een thuisapparaat kost $ 3500,-. Iemand geïnteresseerd? Past nog in mijn koffer.
Dus eigenlijk zou dat schouderspiertje van mij een fluitje van een cent moeten wezen voor die wondermiddel, maar het werkte mooi niet!
Maar goed; het is ook goed voor lymfebanen, perifere bloedvaten, ontgifting en algehele celverbetering.

Na de H-wave mocht ik aan de Bemer. Ik weet niet waarom, want in aanschaf is de Bemer het dubbele van de H-wave, maar iedereen mag 2 keer per week op de Bemer en maar 1 keer gratis op de H-wave. De Bemer is gloednieuw; misschien willen ze die goed uittesten op deze manier. En de Bemer is eenvoudiger (je mag gewoon op een matrasje liggen) en gaat sneller; 8 minuten tegenover ruim een half uur H-Wave, die met plakkers op bepaalde plekken moet worden vastgemaakt.
(De H-wave mag je elke dag op als je hem voor thuis gebruik zou aanschaffen.)

Daarna had ik een afspraak voor hyperbare zuurstof. Dit doet wonderen voor diabeten, moeilijke wonden, bestralingsschade, caissonziekte (duiklongen) en botontstekingen. Maar het is ook goed voor je lijf en leden als je gezond bent. Ze hebben hier een soort tent waar je hyperbare zuurstof kan krijgen;



Dit was de eerste behandeling die ik volgde die niet bij de prijs inbegrepen was; en ik zou er pas baat bij hebben na 10 behandelingen achterelkaar (dan schijn je zoveel energie te hebben dat je in elke boom wil klimmen). Maar ik wilde gewoon eens in een hyperbare zuurstof tent liggen. Dus vandaar de afspraak, en bomen hoef ik niet in te klimmen dus 1 ervaring zou mij genoeg zijn.
Ik klom moeizaam tussen de rits door de tent in, en kreeg een kapje op mijn neus waar ze 100% zuurstof door zouden laten stromen. 
Vervolgens werd de tent dichtgeritst, en begon het afnemen van de druk in de cabine. Het idee daarachter is, dat het lichaam door gaat krijgen dat die druk afneemt, en vervolgens gaat het als een gek de aangeboden zuurstof 'hamsteren' in het hele lichaam. De druk wordt net zo laag alsof je 15 meter onder water bent. Nou, ik heb diepere duiken gemaakt, (toegeven; in de vorige eeuw), ik was niet verkouden dus zou ik mijn oren goed moeten kunnen klaren, maar ik heb soms meer dan gemiddeld last van mijn oren in vliegtuigen. Nou, 1 meter onder 'water' begon ik mijn oren al te voelen, dus ik begon te klaren, te geeuwen, te slikken, te kauwen. Niks gebeurde. De verpleegkundige, die mij al die tijd goed in de gaten hield, gaf het na 5 minuten op, bracht de druk terug naar 0 en vertelde me dat heel soms mensen het gewoon niet kunnen. Ik was daar dus 1 van, en zijzelf ook. Nou, heb ik toch lekker gratis een beetje ervaring opgedaan, want ik hoefde nu niks te betalen.
Ze bood me nog zuurstof aan onder infraroodstraling; werkt bijna net zo goed, maar ik wilde die tent dus dan maar niks.

Nu had ik nog 3 kwartier over tot mijn volgende afspraak en in de gang liep ik Anna Maria tegen het lijf. Ze herkende mij gelijk en vroeg of ik niet een glaasje groen sap met haar wilde drinken. Nou; graag! Want ik had natuurlijk weer een paar vragen voor haar, haha.

Na 20 minuten had ze haar volgende patiënt dus vertrok ik weer. Omdat ik in de Viofor moest over een klein half uur, wat ook in de verpleegpost was, heb ik de tijd gedood in de overheerlijke massage stoel. 
Duur Overhemd kwam ook nog binnen. Hij ging bij de bloeddruk meting zitten, en toen een verpleegster naar hem toe kwam, grapte hij dat als zijn bloeddruk vandaag een beetje hoog was, dat het dan niet zijn schuld was. Van mooie vrouwen kreeg hij altijd een hoge bloeddruk. BRAAAAAK!!!
De verpleegster wist er een beleefd lachje uit te persen en hij lachte zijn witte paardengebit bloot.

Toen ik aan de beurt was voor de Viofor, ging hij op de Turbosonic staan, (dat tril ding waar ik ook elke dag op sta), dus was nog niet van hem af. Gelukkig kwam Sweety (echt; zo noemt hij haar!) eraan en toen liepen ze samen hand in hand weg.

Daarna was het lunchtijd. Iedereen zat in de ijskoude airco binnen en ik besloot dan maar alleen op het terras buiten te gaan zitten. Ik zat nog niet of the Godfather, (de Amerikaanse Italiaan waar ik woensdag 16 augustus over heb geschreven, de man met de door HHI genezen leverkanker), vroeg of hij me gezelschap mocht houden. Ik mag de Godfather. Hij is een charmante charlatan. Hij vertrekt morgen en het was een heel gezellige laatste lunch met hem. Hij vertelde dat zijn vriendin hem morgen zou komen ophalen, en hij keek er naar uit weer naar huis te gaan. Hij komt elk jaar terug; een beetje uit dankbaarheid, een beetje om weer terug te gaan naar het strikte dieet en een beetje om bij te tanken van alle kankertherapieën. Toen hij weg liep met zijn doosjes eten voor morgen onderweg, kwam ik erachter dat hij in de vreselijk dure villa's sliep. Dus een echte Godfather!!


the Godfather, de enige foto die ik van hem heb
Die middag deed ik nog wat research in de winkel en de bibliotheek, en daarna ging ik mijn saunarondje doen want 's avonds zou er een film gedraaid worden. 
De sauna had ik heerlijk voor mezelf (dan kun je languit liggen maar gaat de tijd wel langzamer), in het mineraalbad kreeg ik aanspraak van een Californische Joodse Democrate, die me ongevraagd begon uit te leggen waarom heel Californië op Trump gestemd had. (Het Mexicanen probleem is echt niet meer uit te houden volgens haar, en die vreselijke milieu beslissingen van die kwallebak 'vielen nog wel mee hoor'.)
Er was niet mee te praten met deze vrouw, dus vertrok ik naar de jacuzzi voor de 7 heet en koud water rondjes. En wie kwam eraan toen ik nog geen minuut in de jacuzzi zat? Duur Overhemd. We begonnen een oppervlakkig praatje en na 2 minuten excuseerde ik me dat ik aan de beurt was voor mijn eerste koude plons. Hij besloot me te vergezellen, beet op zijn tanden, liep tot zijn middel het water in en toen gaf hij het op. Om hem te pesten bleef ik 25 tellen rustig tot mijn kin in het water, en liep daarna letterlijk ijskoud terug naar de jacuzzi. (normaal ben ik blij als ik de 10 haal maar dat weet hij niet).
Hij droop af naar zijn ligstoeltje en toen kwam zowaar Sweety bij mij in de jacuzzi. Ha - die ging ik eens lekker uithoren. Ze bleek executive accountant te zijn, (maar nog een beginnertje), net afgestudeerd en ze had Duur Overhemd leren kennen tijdens meditatie lessen die hij geeft. Duur Overhemd werkt ook nog steeds in de CEO van bedrijven huppeldepup en hupperdepup. (namen zeiden me niets). 
We raakten aan de praat over yoga - doet zij ook een beetje, en daarna durfde ik te vragen naar het leeftijdsverschil tussen hen beiden. Nou - helemaal gek was ze ook niet. Ze lachte geheimzinnig en zei; 'Dat is ons geheimpje!'. Als ik een schatting mag doen; is zij 23 en hij 75, maar dat heb ik maar niet gezegd. (Nog iets bewaren voor het volgende onderonsje, haha!)

Daarna was het al tijd voor het avondeten. Ik had veel meer trek dan gister, maar honger kon je het niet noemen. Er stonden als bijgerechten 1 minuut gestoomde broccoli roosjes en 'zalm'burger met kappertjes dillesaus op het buffet.
Ik schepte braaf - maar niet heel braaf want maar 25 ipv 80% - kiemen op mijn bordje, nam 2 zalmburgers en een hele hoop saus, en wat gestoomde broccoli. Dat mag je eigenlijk ook niet, maar het was vrijdagavond.
Ik liep bij het buffet David tegen het lijf. David is een grijze man, ruim 70, en heel rustig. Ik mag hem heel graag. Maar hij is zo rustig dat ik dus nog niets over hem geschreven heb in mijn blog. Ik vroeg spontaan of hij met mij wilde dineren vanavond, en hij nam de uitnodiging direct aan. Ook hij zit liever buiten. We gingen aan de achterste tafel zitten, in de hoop dat we geen gezelschap kregen, en begonnen te smullen.
Hij begon er mee dat hij wilde vertellen wat hij van mij vond als dat mocht. Nou; kom maar op. Nou, ik zal het niet allemaal herhalen, dit blog is al lang genoeg, maar het kwam er op een keurige manier onder andere op neer dat hij 2 weken ontzettend heeft genoten van mijn enthousiasme. Hij heeft een vriendin thuis en hij weet dat ik getrouwd ben; het is een echte gentleman en hij meende het oprecht. Ik moest er wel een beetje van blozen; hoe vaak hoor je dat nou?


David is de witte man rechts.
Hij had helemaal geen kiemen opgeschept en was onbekommerd voor de bijgerechten gegaan. Morgen vertrekt hij, en morgenavond zit hij met zijn kinderen in een Indiaans restaurant... Zijn kinderen begrijpen niks van hun vader. Hij komt al 25 jaar regelmatig bij HHI, is veganist maar dit keer ook van plan thuis meer kiemen te gaan eten. Hij vertelde dat hij zojuist het vreemdste sollicitatiegesprek van zijn leven had gevoerd. Hij had deze week een open sollicitatie bij HHI ingediend. Hij vond elk baantje goed; in de keuken, als tuinman, en het liefst als chauffeur, en hij hoefde ook niet veel te verdienen. (als personeel mag je gratis mee eten).
Tijdens het exit gesprek begon de dame van het personeel tussen vragen over zijn verblijf hier ook wat vragen te stellen voor als ze hem een baan aan zouden bieden. Dus de arbeidsvoorwaarden werden besproken tussen de evaluatie door.
Ik hoop dat het hem lukt. Hij vertelde me dat hij zijn leukste baan gehad had op zijn 17e; uit huis, eerste vriendinnetje en als pompbediende. Hij is later de hele wereld over gaan reizen als bedrijfsonderzoeker, veel geld verdiend, maar dat zorgeloze pomp baantje was het allerleukste. Ik hoop dat zijn allerlaatste baan die ervaring eindelijk gaat evenaren!

We zijn allebei nog 2 keer terug gegaan voor 2 zalmburgers; ze passen tussen duim en wijsvinger dus zijn niet zo groot maar zijn voor 50% noten en 50% groente, gedroogd in de dehydrator. Ze smaken totaal niet naar zalm maar niemand die daarover klaagde; en die kappertjes saus met dille was goddelijk! Wat boffen dat ik gisteravond geen eetlust had en dat hij vanavond weer gewoon terug was.

We namen hartelijk afscheid. 
Die avond draaide een film. Niets te maken met milieu, zieke koeien of pesticides, maar een gewone lachfilm. Nou - daar ging ik hier mijn tijd niet aan besteden. We hadden het programma van volgende week ontvangen en dat ging ik eens goed bestuderen en invullen, daarna dit blog, en nu naar bed.


Zaterdag, 26 augustus


Vandaag werd ik vroeg wakker, pakte mijn yogamatje en liep naar de yurt. Na 4 sunsalutions voelde ik me erg moe worden. Dus matje weer opgerold, tarwegras gaan persen en terug naar bed. Heb een beetje liggen dommelen en zag opeens dat het al half 11 was. 
Als een speer eruit; ik wilde nog afscheid nemen van the Godfather en Catweazle. David zou met eigen auto om 6 uur gaan rijden.
Catweazle had ik net gemist. Vond ik stiekum niet heel erg, want hij ziet er een beetje onsmakelijk uit en begon de laatste dagen erg te stinken naar 'zieke mensen'. The Godfather stelde me voor aan zijn vriendin. Dat bleek een Aziatisch typje van voor in de 20 te zijn. En ze was hem op komen halen met een Porsche. Ik nam hartelijk afscheid van hem en wenste hem het allerbeste. 
Toen liep ik naar binnen en de knutselklas was net begonnen. Dit keer mocht je een schilderij verven. Ik heb 10 minuten zitten suffen boven een stukje wit karton en ben toen terug naar bed gegaan met een groen sapje.




Om half 1 voelde ik me IETS beter en ik liep naar het restaurant voor een hapje lunch. Ik had me ook ingeschreven voor het uitje naar de Outlet Stores. En raad eens wie dat (als enige) ook hadden gedaan? Sweety en Duur Overhemd. Had ik weer.
Maar ze zijn allebei alleraardigst. 
Tot mijn verbazing zat Duur Overhemd op zijn praatstoel. Onderweg vertelde hij ongevraagd wat hij voor werk deed, dat hij 72 was, dat hij 37 jaar gelukkig getrouwd was geweest maar dat zijn vrouw onverwachts was overleden, dat hij 7 jaar geleden Sweety had ontmoet en dat ze al 7 jaar samen zijn. Sweety is 25. En dat hij haar gewaarschuwd had dat hij niet meer zo potent als vroeger was, dus dat ze beter iets jongers kon zoeken, maar dat ze desondanks voor hem gekozen had. Nou - die laatste informatie was een beetje over de top... bah... hoef ik echt niet te weten. Hij heeft 3 kleinkinderen waarvan er 2 ouder zijn dan Sweety. Sweety en haar moeder wonen in zijn grote huis, allebei. Die Sweety... ik kan er nog besluiten of ik haar soms beter Greedy kan noemen, maar vooralsnog geef ik haar de voordeel van de twijfel. Het is een aardige meid. (Ze zat aan de telefoon tijdens dit gesprek dus hoorde niet dat hun geheimpje verklapt was).

Gelukkig waren we er toen voor er nog meer genante informatie boven tafel kwam.
Maar ik zat toch niet zo slecht met mijn schatting gister.

Ik had gehoopt dat er in de Outlet een Aber, Crombie and Fitsch zaak had gezeten. Daar kan ik mijn kinderen altijd blij mee maken. Maar helaas. Ik heb helemaal niks met Outlets en heb dus de meeste tijd door gebracht in de organische supermarkt. Whole foods... waarom komt die niet naar Nederland ipv de zoveelste hamburgertent?

De 2 uur gingen vlot voorbij. Op de terugweg zag ik nog een mooie Tommy Hillfigger winkel maar toen was de tijd al om.

Tegen de tijd dat we thuis waren was het al bijna etenstijd. Het was stil in ons huis. Een paar slaapkamers helemaal leeg. Hennepkweker en ik waren de enige aan onze kant van het huis. Hij was weer druk aan het bellen maar ik waarschuwde hem dat het buffet over een half uur dicht ging, dus hing hij op en liep hij mee naar het restaurant. We spraken over Catweazle. Hij had hem zoveel cbd olie gegeven, en een soort 'eetpapier' waar je high van wordt, dat hij een beetje bezorgd was of Catweazle geen probleem met de douane zou krijgen. Hij zei dat ze contact met elkaar zouden houden. Misschien is Hennepkweker de redding van Catweazle. 
Terwijl we zaten te praten vertelde hij wat meer over zijn leven. Hij is dus DE grote marihuana smokkelaar van Amerika geweest in de jaren '80. Hij smokkelde de pot vanuit Colombia recht onder de neus van de FBI onder de Golden Gate brug in San Francisco het land in met oude vissersboten die eruit zagen alsof ze met vangst terug kwamen. De FBI WIST dat er opeens meer gesmokkeld werd, maar ze hadden geen idee waar het binnen kwam en wie er achter zat. 
Ik vroeg hem waarom hij op een gegeven moment niet ophield. Eens zou hij tegen de lamp lopen. Maar hij vond het drukke leven -hij werkte keihard- veel te leuk om te stoppen en bovendien waren er inmiddels heel veel mensen afhankelijk van hem. Zijn ondergang heeft hij aan zichzelf te wijten; hij liet zijn aantekeningen schrift slingeren in een Denny's fastfood restaurant. 
Hij heeft van zijn 30e tot zijn 40e in een federale gevangenis gezeten, waar hij verschillende studies deed en behaalde. Toen hij op z'n 40e vrij kwam, had hij echt geen rode cent meer. Ik vroeg ongelovig dat hij zijn geld toch wel op meerdere plaatsen had verborgen. Oja. Maar zijn compagnon heeft alles verraden in ruil voor straf vermindering. Dat heeft hij nooit gedaan. Hij weigerde andere mensen erin te luizen.
Dus toen hij uit de gevangenis kwam had hij geen rooie cent. Het was heel zwaar, maar toen bouwde hij een 'telefoonkaarten imperium'. En toen nog iets (kan hem af en toe moeilijk verstaan). En toen besloot hij in legale hennep over te stappen en is nu de 'King of hemp'. Elk van de 4 bedrijven die hij heeft gehad was over de wereld het grootste.
Hij is nu 67 en blijft de rest van zijn leven werken. Hij is nu dus verdiept, naast de hennep, in eco-vilages in Arizona.
Volgend jaar komt er een televisie serie over zijn leven uit 'the king of pot', gevolgd door een film;







Zondag, 27 augustus.

Prima geslapen en na ernstige twijfel besloot ik een dag rust te houden. Er stond niks op het programma, en mijn yoga kan wel een dagje wachten. 
Dus... ik heb eigenlijk niet veel te vertellen.

Ik heb de hele dag een beetje opgetrokken met Hennepkweker. Hij vertelt zulke leuke verhalen. 
Maar ik ben er achter gekomen dat hij nog nooit in de sauna is geweest. Te druk met bellen, dure behandelingen ondergaan en het leegkopen van de winkel.
Toen ik vertelde dat de sauna één van de belangrijkste dingen was om hier te doen, besloot hij met mij mee te gaan om 16 uur. Dat vind ik eigenlijk nog een fijner tijdstip om te gaan dan na het eten. Het was lekker rustig. We hadden alles voor ons zelf. De 'nieuwe' werden met een rondleiding bezig gehouden en veel van de 'oude' gaan een dagje van de campus. Ik kreeg hem alleen het koude bad niet in. Ja, met zijn grote teen.

Hij vertelde vandaag over zijn 3e vrouw, een Russische spionne, die hij in de gevangenis ontmoet had. Hij was daar erg gelukkig met haar, maar uit de gevangenis viel ze weer terug in drankmisbruik, zo erg, er was niet meer mee te leven. Hij had van te voren niet gerealiseerd dat ze alcoholiste was, ze was in de gevangenis clean, maar eenmaal op vrije voeten viel ze heel snel terug.
Ook vertelde hij over zijn eco-villages. In Arizona staat al een klein dorp. Hij wil nu grond in Florida kopen voor 160 eco-huizen. 40 geeft hij aan zijn ex-vrouwen, zijn kinderen (2 jongens), zijn broers en zus, en zijn beste vrienden. Elk van hen geeft hij 3 extra huizen zodat ook zij hun 3 beste vrienden of familie in hun nabijheid kunnen hebben. Hij koopt grond, de huizen, en betaalt dat allemaal. En dan zorgt hij dat er genoeg verpleging in de buurt gaat wonen om iedereen een goede oude dag te bezorgen; maar hij is in het HHI om te voorkomen dat die verpleging een bittere noodzaak gaat worden. 
Hij denkt dat het binnen 5 jaar allemaal staat, en rekent binnen 3 of 4 jaar.

Hij vertelde ook dat de haaienvangst (12 miljoen per jaar) een doorn in zijn oog is. De meeste haaien worden gevangen om hun kraakbeen en dat wordt verwerkt in supplementen tegen onder andere kanker en artritis. Hij heeft gehoord dat het graan amarant, als je dat extraheert, hetzelfde stofje bevat als haaien kraakbeen. Hij is nu een gedeelte van zijn hennep-land aan het gebruiken voor amarant. 

Dit soort ideeën heeft deze man.




Hier staat hij met zijn paardenstaart en zijn slippers. Je zou hem toch geen stuiver geven?


Maandag, 28 augustus

Redelijk geslapen, yoga ging lekker, en mijn eerste afspraak was pas om half 12 dus ik kon alles op m'n dooie akkertje doen. Dat lukte zó goed dat ik het laatste half uur me nog moest haasten ook.
Bemer, laser, massage, viofor, lunch.
De lunch was vreemd. Ik zag 3 mensen een beetje verloren apart zitten en besloot te vragen of ik mocht aanschuiven. Dat mocht. Het was een Joods gezin uit Miami. Vader, moeder en een zoon van in de 40. Vader had longkanker met een slechte prognose. Ze hadden een afspraak gehad bij de directeur, en zaten nu aan de kiemen-lunch. Ze aten het op maar met duidelijke tegenzin. De zoon kon niet geloven dat ik helemaal uit Nederland kwam, niks mankeerde en 3 weken hier bleef.
Hier gaan ze nooit voor kiezen vrees ik...

Na de lunch een uurtje gelezen in de manual, daar schiet ik ook niet mee op. Daarna boeken besteld voor mijn studie en wat huizen gezocht op internet. Ik moet binnen een maand mijn huis uit en nog geen idee waarheen...
Daarna ben ik sap gaan halen en rondje sauna doen. Eind van de middag vind ik daarvoor ook een prettige tijd. 
's Avonds ging ik alleen aan tafel zitten, had geen energie om ergens in te mengen, en toen kwamen er beetje bij beetje 3 heren en een vrouw aan mijn tafel zitten, van de nieuwe groep. De heren bleken ex-mariniers en ex-soldaten te zijn. Allemaal zijdelings Vietnam meegemaakt; alledrie niet actief gevochten daar. Dus het ging voornamelijk daarover. Niets om over naar huis te schrijven dus dit keer.

Er is geen kamergenote op komen dagen gister. Volgens mij weten ze niet dat ik alleen slaap. Omdat Harriët 's avonds is overgeplaatst, zijn ze dat misschien vergeten te vermelden bij planning. Nou... ik ben hier muisstil over. 
Hennepkweker heeft wel een kamergenoot gekregen. Geen jonge studente maar een oude gitaarspeler. Dat z'n snaren maar snel mogen knappen. Ga lekker een kampvuurtje maken buiten en daar zitten zou ik zo zeggen.





Dinsdag, 29 augustus


Vanmorgen een bloedtest laten doen; de laatste waarin ze een vergelijking maken met die van de eerste dag hier.
Vandaag weer een mindere dag. De 'voorspelling' was dat de eerste week je in wisselende mate goed last kan hebben van detox reacties (hoofdpijn, moe, algehele malaise, uitslag), en dat je je in verloop van de weken steeds beter gaat voelen. Ik heb de eerste week rond gelopen als een kip zonder kop, tomeloze energie en alles uit een dag halend. De 2e week had ik af en toe een minder dagje en eigenlijk sinds zaterdag ben ik alles behalve top fit. Weinig eetlust, moe en geen energie voor yoga. Ik heb er gisteravond laat nog even met Hennepkweker over gepraat. Die opperde dat het wel eens te maken zou kunnen hebben met die parasieten kuur die ik eind vorige week gestart ben. Daar had ik nou nog niet aan gedacht! 
Ik besloot voor 's middags een afspraak te maken met Anna Maria want ik vond het toch vreemd.

Maar eerst even Lilith gebeld (die werd 22 vandaag) en daarna zou ik bezoek krijgen! Mijn vriendin Danielle, die ik nog ken uit onze tijd in Davos, toen zij medisch secretaresse was en ik verpleegkundige in het Nederlands astma centrum, 30 jaar geleden! Zij is met een Canadese orthopeed getrouwd en leidt een jetset leven in Cocoa Beach, 2 uur rijden ten noorden van West Palm Beach. Ze was vanmorgen vroeg in haar Porsche gestapt en hiernaar toe gescheurd. Ze was hier om half 10. We hebben eerst anderhalf uur bij zitten praten op het terras van het restaurant. Daarna was er een lezing van Anna Maria die heb ik opgenomen en die moet ik thuis maar eens afluisteren. Toen de lezing begon heb ik haar een rondleiding gegeven over het terrein. 
We hebben elkaar 22 jaar geleden voor het laatst gesproken. Het was ZO LEUK haar te zien! En zo veel te vertellen. Ze was erg onder de indruk van HHI en ze gaat er thuis meer over lezen. Maar met een arts als man én zoon ben ik benieuwd of ze hier ooit naar toe gaat. Ze vond het eten heerlijk. Ze heeft Hennepkweker ook ontmoet en haalde Duur Overhemd met één blik door de eetzaal er uit.



Na bijna 5 uur bijkletsen moest ik weer naar het programma en zij ging nog langs een vriendin die hier ook in de buurt woont.

Ik ging eerst langs Anna Maria. Ze bevestigde dat ik me zo lamlendig kon voelen van dat parasieten kuurtje. Maar goed, nu ik weet waar het van komt en zo erg is het ook niet. Hou me gewoon een weekje rustig en geen yoga meer (denk ik).

Daarna stond 'Healing circle' op het programma. Geleid door een psychotherapeut zit iedereen in een kring en kunnen mensen die dat willen praten over waarom ze hier zitten.
Na een inleidend praatje begon hij over levensproblemen. Meer ter illustratie vroeg hij aan de groep wie dat niet had. Voor ik er erg in had had ik mijn vinger al opgestoken en was ik de enige vinger. Een beetje spottend vroeg de therapeut of ik de vraag wel goed verstaan had. Ja. Had ik. Maar echt, ik kon geen enkel levensprobleem in mijn leven bedenken. Iemand uit de groep vroeg me waarom ik hier dan zat. Ik antwoordde dat ik open sta voor elke nieuwe ervaring hier op HHI en dat ik daarom deze sessie eens wilde meemaken. Dat vond de therapeut een mooi antwoord, maar ik voelde dat hij popelde om mij eens op een rooster te leggen.

De eerste die zich spontaan aanbood voor het rooster was een vrouw die hier al 4 weken is, en aan iedereen verteld dat ze een paar maanden geleden in Las Vegas is getrouwd met een man die ze daar een week ervoor had ontmoet. Ze is 38, heeft een zoon van 16 en een dominante vader. Die waren allebei niet blij toen ze met de man thuis kwam. En inmiddels is ze zelf ook niet meer blij met de man. Ze heeft al een keer een heel verhaal afgestoken tegen mij over haar desastreuse mannen keuzes. Ze loopt te flirten met iedereen die een broek aan heeft (ze staat op de foto met de rasta fitness trainer op een trampoline). 
Dus het hele verhaal kwam weer boven tafel. De therapeut ging er uitgebreid op in, en daarna mocht iedereen die wilde wat tegen haar zeggen. Ze kreeg volop steun en harten onder de riem. Ik voelde me wel een ijskonijn maar vond haar een drama queen. Gelukkig dwong de therapeut niet aan, want ik kon maar aan 1 ding denken; 'Wordt eens volwassen, mens en stop met dat gejammer!'
Daarna mochten alle vrouwen die dat wilde, haar een groepshug geven. Ik ben blijven zitten net als één andere dame, ik hou niet van vreemde vrouwen huggen en een groepshug met vreemde vrouwen vind ik helemáál niks.
De volgende die de kans waar nam was een hele aardige vrouw met pas ontdekte dikke darm kanker. Ook met haar had ik al eens gepraat. Tot mijn verbazing zei ze niks over de kanker maar alles over haar jeugd (als enige niet-autist in een 4 koppig gezin) en haar slechte huwelijk. Ik nam de benen voor de groepshug weer zou losbarsten.

Volgens mij is het maar goed dat ik nooit psychologie ben gaan studeren. Ik heb er duidelijk helemaal niks mee.

Ik deed mijn tarwegras en groene sap rondje en daarna ging ik naar de sauna en eten.

's Avonds speelde de band van Brian, de directeur, in het restaurant. De naam van de band is 'the Wheatgrass Band'. Allemaal oude rockers die zich lekker gingen uitleven op rock & roll. Er was een dansvloertje en er werd voor de gelegenheid zinger thee geschonken. 


Brian (onzichtbaar) achter de druk en Anna Marie dansend onder het rode exit bordje.

Ik heb het 5 minuten aangehoord en ben toen afgedropen.


Woensdag, 30 augustus

Goed geslapen maar niet fit. 
Dus... geen yoga, wel wat klusjes gedaan en om half 11 was het tijd voor de eerste lezing. Over blauw groene algen. Spirulina is hier een voorbeeld van. Chlorella is een groene alg. Deze algen zijn erg goed voor een mens; niet alleen helpen ze bij detox processen, maar verbeteren ook circulatie, afweer en kunnen zelfs helpen bij depressie en Alzheimer.

Daarna was het weer Vraag en Antwoord met Brian (de directeur). Alle lezingen van Brian daar leer ik het meest van, hoewel hij wel snel gaat en ik mijn aandacht er vol bij moet houden.

Vandaag was het weer vasten en ik had al bedacht dat ik behalve mijn 2 kokosnoten (alleen het water) ik ook om een proteine shake met notenmelk ging vragen. Nou, dat krijg je niet even naar binnen geklokt. Bijna met een lepel te eten.

Daarna op de MRS2000 en toen mijn laatste darmspoeling.
Mensen met zwakke maag; sla vooral de volgende alinea over!

Ik was benieuwd of er al enige parasieten los geweekt waren. Nou, er kwamen dus 2 strengen los, eentje van 10 en de ander van 20 cm lang. Ze kon niet zien wat voor parasieten het waren, en of die van 20 cm er eentje of misschien een paar waren. Ze mocht ze ook niet een parasiet noemen, daar was ze niet bevoegd voor en het is ook niet onderzocht want ze gaan direct het riool in, maar ze definiëerde de streng als 'niet thuishorend in een gezonde darm', maw het was geen ontlasting.
Ze adviseerde vrijdag nog een darmspoeling te doen en dan thuis nog 2 over een maand verdeeld.
Het enige waar ik geïnteresseerd in ben is wanneer ik weer aan de yoga kan. Ik hoop maandag. Ik moet nog 3 maanden aan de anti-parasieten capsules. Maar ze verwachten hier gelukkig niet dat ik er verder veel last van ga hebben.

Rondje sauna, waar ik een jong Duits meisje tegen kwam. Echt een jong ding, maar ze bleek toch wel 28 te zijn. Ik was haar al vaker tegen het lijf gelopen en ze had de eerste 3 dagen een watervast gedaan. Nu durfde ik te vragen waarom. Wel; baarmoederkanker. SLIK. Het was een maand geleden ontdekt. Ze heeft nog niets laten behandelen, maar is gaan googelen en kwam hier terecht. Toevallig had ik de avond ervoor weer geproken met de dame die de 'openbare acupuncture' had ondergaan. Dat is echt een schat van een vrouw. Ze gaat dit weekend naar de Paracelsus kliniek in Zwitserland. Ik heb ze net even gegoogeld. Ze behandelen ELKE ziekte, dmv biologische geneeskunde; wat zoveel wil zeggen als het cel voor cel opbouwen van het lichaam. Ik had nog nooit van de kliniek gehoord, en het Duitse meisje ook niet, maar ze was zeer geïnteresseerd dus heb ik beide dames even aan elkaar voorgesteld.

Daarna ben ik gaan soepen met Hennepkweker, maar hij was eigenlijk te druk bezig met zaken doen om te eten. 
Thuis op mijn kamer had ik honger. Dus ondanks dat het vasten dag is heb ik een flinke hand noten weggewerkt. En daarna ben ik nog naar de lezing gegaan door een 'neuro-musculaire' tandarts. Nou, ik wist al dat amalgaan vullingen lekken (de mijne zijn al 30 jaar geleden vervangen), en dat wortelkanaalbehandelingen je hele leven letterlijk blijven dooretteren in je mond. Maar van haar verhalen werd ik werkelijk zo depressief dat ik het na 3 kwartier niet meer kon aanhoren. Zelfs die vervangen amalgaan vullingen heb ik levensgevaarlijk aangepakt! Eenmaal aangetast tandvlees komt ook nooit meer goed. Knarsen? Een hele verbouwing van je kaak. Niet elke implantaat kan ook blijven zitten, ligt aan de soort. Kortom; voor het eerst heb ik besloten niet te willen horen wat er voor advies gegeven wordt. (Ze merkte nog wel op dat deze adviezen voornamelijk golden voor mensen die onverklaarbare migraine of andere ziektes of klachten hadden).

Laat maar horen als je interesse hebt in 1 van de lezingen van vandaag!

Donderdag, 31 augustus.

Vanmorgen werd ik heel vroeg wakker... en voelde me UITSTEKEND. Dus yogamatje afgestoft en naar de yurt. Ik wilde het heel rustig aan doen, en wel kijken hoe ver ik zou komen. Maar tot mijn verbazing kon ik 98% van mijn normale routine probleemloos uitvoeren. Ha! Zou het leed al over zijn?

Tevreden ging ik langs het citroensap en vervolgens tarwegras persen, douchen en langs de winkel om de rest van mijn dollars op te maken. Dat is daar totaal geen probleem! Tot mijn verbazing wilden Peter en de kinderen ook vrijwillig een maandje aan die parasieten kuur. Volgens de artsen hier als iemand het in het gezin heeft, heeft de rest het bijna altijd ook. We hebben allemaal 10++ jaren in de tropen gewoond, dus dan is het zo wie zo erg verstandig. Zelfs dat het beter is gedurende de maand dat je die capsules tegen parasieten moet slikken, totaal geen suiker te eten, schrok hen geen van drieën af. Ik ben trots op ze! Geen suiker betekent ook geen fruit, geen alcohol, geen wit brood etc. Dit hongert de parasieten, die op suiker leven, uit en maakt ze gevoeliger voor de capsules.

Na het winkelen ging ik langs de verpleegkundige Tom, voor een eindevaluatie. De resultaten van mijn bloedonderzoek afgelopen dinsdag, toen ik eigenlijk op mijn dieptepunt van lamlendigheid was, waren allemaal verbeterd. Er zat al niet iets echt zorgelijks tussen mijn uitslagen, maar zelfs ik was onder de indruk hoe optimaal ze waren. Na 15 dagen rauwe groente, wat noten en zaden, een heleboel kiemen, groen sap en dat tarwegras. Mijn Calcium, die een beetje te laag was, en mijn eiwitten waren zelfs spectaculair verbeterd.
Geen kaas, geen vlees, geen ei, geen melk; en mijn eiwit en Calcium zijn verbeterd. 
Waarom luistert er geen dokter ter wereld naar dit dieet advies voor alle mensen die lijden aan osteoporose? Ik had al vaak gehoord dat in landen waar osteoporose het hoogst is, de landen zijn waar de meeste vlees en melkproducten geconsumeerd worden. Maar nee; het advies blijft kalktabletten (die niet alleen slecht opgenomen worden, maar ook het lichaam verzuren waardoor nog meer Calcium uit de botten onttrokken worden om het lichaam te alkaliseren) en extra melk of kaas.

Hij gaf me adviezen voor het komend jaar, en toen was het tijd voor lunch! Daar was ik na een dag vloeibaar (nou ja; een beetje gesmokkeld gister) wel aan toe. Het knappe Duitse meisje ging bij mij aan tafel zitten, en we kwamen erachter dat we allebei ashtanga les gaven. We wilden net uitgebreid over yoga gaan praten, of de een na de andere man schoof aan tafel. Het zou lachwekkend geweest zijn als ze hun mond hadden kunnen houden en ons hadden laten praten over ons eigen ding, maar daar kregen we de kans niet meer voor en we waren te beleefd om hen in de reden te vallen. We trokken af en toe maar een scheef gezicht naar elkaar en lieten de hanen kempen. Maar vanavond gaan we aan een 2-persoonstafel zitten. 

Daarna had ik een heel uur vrij in mijn programma en dat gebruikte ik voor een dutje. Ik wilde niet terugvallen. Toen ik wakker werd was het 'kooktechnieken' les; een favoriet op mijn lijstje. Wederom werden er een paar bijgerechten uitgelegd. Dit keer 'pizza' en 'taco's', beide op basis van noten. Die staan morgen op het menu. 


chefkok Ken

Vrijdagavond is er meestal iets extra lekkers. Ik moet zeggen; het is redelijk veel werk, en eigenlijk eet ik mijn noten veel liever 'kaal'. Dus ik denk niet dat ik het ooit thuis ga maken. Ik wil wel proberen veel meer kiemen te gaan eten, en de hoeveelheid gekookt voedsel drastisch terug te brengen. De meeste 'raw vegans' eten 20% gekookt. Dat is best als je in Florida of Singapore woont, maar in Nederland... 
We zullen zien. In elk geval ga ik 3 maanden absoluut geen suiker en fruit eten. Die parasieten wil ik goed aanpakken. De eerste 3 weken zijn al om van die 3 maanden. Maar hier is het makkelijk. Geen enkele mogelijkheid dat je hier in de fout gaat. Vanmorgen was er weer dat heerlijke fruit buffet. Dat doet wel even pijn maar ik ga er gewoon niet naar zitten kwijlen.

Na de les ging ik even mijn tarwegrassap maken. 
En daarna was het al tijd voor het avondeten. Dit keer bleek er een film vertoond te worden van die jongen die tijdens lunch bij ons aan tafel kwam zitten. Hij is documentaire maker en hij is nu bezig met een documentaire over vasten. De huidige documentaire ging over het feit dat toen Kennedy president was, hij schoolsport ontzettend heeft gepromoot. Daarna is het elk jaar minder geworden en de conditie en de schoolprestaties evenredig gedaald. Na een half uur dezelfde boodschap te hebben gehoord, gaf ik het op en ging naar de sauna. (Mensen die de hele film hadden afgekeken zeiden dat de 2e helft meer van hetzelfde was). Een slecht documentaire; had in 5 minuten ook gekund.
Het Duitse meisje was nergens te bekennen, dus ik denk niet dat ze komt opdagen met yoga morgen.


Vrijdag, 1 september


Ik ben weer helemaal de oude. Vanmorgen weer moeiteloos mijn yoga gedaan. Ik kan niet zeggen dat ik me 'fantastisch' voel, zoals veel mensen doen na een detox. Ik denk dat ik me over het algemeen erg goed voel, dus dan is er niet meer zoveel te verbeteren. Maar dat was ook niet mijn insteek om hier te komen.

Na mijn yoga even snel douchen en dan had ik voor de nog een laatste colonic. Ik wilde er zeker van zijn dat er nog geen andere slieren parasieten rond zouden zwabberen in mijn darmen. Dit keer geen spectaculaire vondsten, maar ze zag erg veel candida voorbij komen. Die herken je aan een soort schuimbelletjes; nou, die kunnen ook niet tegen de parasietenkuur. Alle slechte bacteriën, schimmels, gisten en parasieten zullen er in de komende maanden uit gaan komen. 
Natuurlijk heb ik niet de illusie de rest van mijn leven parasiet-loos door het leven te gaan. Maar deze overdosis die ik meesleepte wordt nu in elk geval aangepakt.

Daarna langs de tarwegrassap bar, de laatste keer op de bemer en Theragem, en toen snel naar de laatste lezing van Brian. Het onderwerp was hoe je het thuis moet gaan aanpakken. Zeer interessant en daarna gaf hij nog de mogelijkheid om je laatste vragen te spuien. Ik vroeg hoe het verklaarbaar was dat ik op dit dieet tijdens mijn yoga veel meer last van duizelingen heb dan vroeger. Hij antwoordde dat ik zoals iedereen mijn bloedsuiker spiegel aan het verbeteren ben. Deze duizeligheid kan nog wel een half jaar aanhouden, maar is dus eigenlijk een goed teken. Het is ook niet zo erg; alleen tijdens een paar staande vooroverbuigingen.

Daarna een lunch met als bijgerecht taco's. De taco's waren stevige slabladeren en het gehakt was heel smakelijk gekruide stukjes walnoot. Hierbij een heerlijke salsa en coriander.

Daarna was er een lezing over Bach bloesem therapie. Het eindigde verrassend; iedereen kreeg een informatie blaadje met waar de 38 verschillende bloesems goed voor zijn. Het werkt op je geestelijke toestand. Bijvoorbeeld woede, jaloezie, overdreven enthousiasme, angst, etc. Je kon daarna zelf je eigen remedie samen stellen uit de bloesems die jouw emotionele toestand kunnen stabiliseren. Je mocht van 7 remedies elk 2 druppels in een flesje doen en daarna werd het aangevuld met water. 2 keer per dag 2 druppels nemen; en dat flesje gaat dan maanden mee. Dus iedereen druk aan het werk;



Duur Overhemd hoefde als enige niet zijn flesje te maken; dat deed Sweety (in het zwart) voor hem.

Daarna op een holletje naar het restaurant, waar de Graduation plaats zou vinden van de mensen die morgen naar huis zouden gaan.

Het begon met een paar liedjes van Brian en Anna Maria;



Ik vond het het meest verbazingwekkende dat deze 2 mensen al 40 jaar elke week deze Graduation ceremonie doen, en ze hebben er plezier in alsof ze het nog nooit gedaan hebben. 
Daarna mochten de 'gediplomeerden' om beurten op het toneel komen om te vertellen (vrijblijvend) waarom ze gekomen waren, wat ze bijzonder vonden, wat hun ervaringen waren en wat je nog maar kwijt wil.
Sommige speeches waren indrukwekkend, sommige emotioneel, sommige hilarisch, sommige kort, maar allemaal op hun eigen manier bijzonder. Je bouwt in 3 weken ook een band op met elkaar, en sleept elkaar er af en toe doorheen. Ik hield het kort, en vertelde dat ik hier kwam om te leren en dat ik in korte tijd niet alleen zo ontzettend veel geleerd had, maar dat ook voor het eerst al mijn vragen op een bevredigende manier zijn beantwoord. 
Het is echt indrukwekkend wat deze 2 mensen voor elkaar krijgen. Hun teller staat nu op 2.5 miljoen gasten, en 80% komt terug. Ik hoop dat ik hier ook eens met mijn hele gezin naar toe kan, en niet omdat één van ons ernstig ziek is, maar omdat ze dit ook eens willen ervaren. (Altijd blijven dromen en hoop houden, toch?!)

Edward, de PT, kwam ook nog even op het toneel. Ik heb hem weinig meegemaakt, maar wat een leuke en bijzondere man is dit, die iedereen op een verantwoorde manier net een tandje harder kan laten werken;




Tot slot nog een groepsfoto;










































About Me

My photo
Voorschoten, Netherlands
Ik ben dit blog in mei 2008 begonnen als vervanging van de nieuwsbrieven die ik regelmatig naar familie en vrienden opstuurde. Ik ben getrouwd met Peter, die voor een Nederlandse baggermaatschappij werkt, en we hebben 2 kinderen, Lilith (23 jaar) en Jillis (20 jaar). Sinds augustus wonen wij in Dubai en in Voorschoten. De kinderen studeren allebei in Nederland; Lilith IBA in Rotterdam en Jillis fiscaal recht in Leiden. Behalve in Nederland heb ik ook 4 jaar in Davos (Zwitserland), 3 jaar in Karratha en Geelong (Australie), 2,5 jaar in Janabiyah (Bahrein), 8 jaar in Singapore en 2 jaar in Jakarta (Indonesie) gewoond. Peter woont sinds een jaar meestal alleen in het buitenland; eerst een jaar Vitoria, Brazilië en nu in Dubai. Ik ben begonnen met diverse studies in de alternatieve gezondheidszorg. In mijn blogs schrijf ik over de belevenissen van ons gezin, over onze avontuurlijke vakanties en wat er verder nog in onze levens speelt.